پیشرانش دریایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳:
'''پیشرانش دریایی''' سازوکار یا سیستمی است که برای تولید [[رانش|نیروی رانش]] حرکت [[کشتی (شناور)|کشتی]] یا [[قایق]] در آب استفاده می‌شود. در حالی که پارو یا [[بادبان]] هنوز هم در برخی از قایق‌های کوچک استفاده می‌شود، بسیاری از کشتی‌های مدرن توسط سیستم‌های مکانیکی متشکل از یک [[موتور الکتریکی]] یا موتور، تبدیل نیرو به یک [[پیشران|پروانه]]، و یا گاهی، در پمپ جت، یک [[پروانه (قطعه مکانیکی)|پروانه مکانیکی]] انجام می‌شود. [[مهندسی دریا|مهندسی دریایی]] رشته‌ای است که مربوط به [[فرایند طراحی مهندسی|فرآیند طراحی مهندسی]] [[پیشرانش|سیستم‌های پیشران]] دریایی است.
نیروی انسانی به شکل پارو و بادبان نخستین شکل پیشرانش دریایی بودند. [[گالی (کشتی باستانی)|گالی‌های]] پارویی، که برخی مجهز به بادبان نیز بودند؛ نقش اولیه مهمی داشتند. اولین وسیله پیشرفته مکانیکی [[ موتور بخار دریایی |موتور بخار دریایی]] بود که در اوایل سده ۱۹ معرفی شد. در سده بیستم این موتورها با موتورهای دیزل [[ موتور دیزل دو زمانه |دوزمانه]] یا [[موتور چهارزمانه|چهارزمانه]]، [[موتور قایقرانی|موتورهای قایقرانی]] و [[توربین گازی|موتورهای توربین گازی]] در کشتی‌های سریعتر جایگزین شدند. [[ناوگان دریایی هسته‌ای|راکتورهای هسته‌ای دریایی]]، که در دهه
توسعه [[موتور درون‌سوز|موتورهای سوختی]] [[ال‌ان‌جی|با گاز طبیعی مایع]] (LNG) به دلیل تولید گازهای گلخانه‌ای کم و مزایای هزینه‌ای به رسمیت شناخته می‌شود. [[موتور استرلینگ|موتورهای استرلینگ]] که ساکت‌تر و روان‌تر هستند، تعدادی از زیردریایی‌های کوچک را به حرکت درمی‌آورند تا در حد امکان کم‌صدا شوند. به دلیل پایین بودن راندمان کل در مقایسه با موتورهای درون‌سوز یا توربین‌های قدرت، از طراحی آن در کاربردهای دریایی غیرنظامی استفاده نمی‌شود.
| |||