کاربر:Shobhe/کارگاه4: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
۲۵۷ شلمغانیه |
شمنیه ص ۲۶۴ |
||
خط ۳۷۰:
|در وجه تسمیه این فرقه آوردهاند که مرجئه به معنای تاخیر است و این فرقه را مرجئه نامیدند چرا که هر کار خوبی را ایمان نمینامند. همچنین برخی وجه تسمیه را ارجاع اعمال نیک و بد دیگران به قیامت، توسط این فرقه دانستهاند.
|از جمله مهمترین اعتقادات این فرقه، از اهمیت و اصالت عقیده در مقابل اعمال و عدم تاثیر اعمال خلاف شرع بر ایمان میتوان یاد کرد. این گروه عاصی را عاصی نمیدانند چرا که احتمال توبه در او را دادهاند.
|مرجئه خود به شش شاخه تقسیم شدند؛ یونسیه، عبیدیه، غسانیه، [[بوثوبانیه]]، [[تومنیه]]، صالحیه، که به ترتیب به پیروی از یونس نمیری، عبید مکتب، غسان کوفی، ابوثوبان کوفی، ابومعاذ تومنی و صالح بن عمر صالحی پرداختند. برای این فرقه شاخههای دیگری نیز ذکر شدهاست از جمله: [[جهمیه]]، غیلانیه، بشبیه، شمریه (که به آنان مرجئه غالی گفته میشد)، مرحبة الفقها و [[کرامیه]]، [[جحدریه]]، [[جعدیه]]، [[خالدیه (فرقه)|خالدیه]]، راجیه، رقاشیه، شانیه، شمریه
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۳۱، ۹۳۲، ۹۳۶ و ۹۴۲-۹۴۳}}{{سرخط}}{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۰۳ و ۲۵۰}}</ref>
|-
خط ۳۸۴:
|
|-
| rowspan="
(خارجیه)
|[[خوارج]]
خط ۴۷۷:
|
|
|-
|شمراخیه
(حبیبیه)
|عبدالله بن شمراخ
|
|
|
|
|
|این طایفه پشت هر کسی که به سوی قبله نماز بخواند ولو مسلمان نباشد نماز می٬خوانند. شمراخیه به نوعی اباحه گری اعتقاد دارند و ارتباط با زنان را بدون نکاح جایز میدانند.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۶۳}}</ref>
|-
|سابئیه
سطر ۱٬۱۹۲ ⟵ ۱٬۲۰۴:
|
|-
| rowspan="
|۲
سطر ۱٬۲۵۳ ⟵ ۱٬۲۶۵:
|این فرقه از فرقه حروفیه تعالیمی را کسب کرده است.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۰۵-۱۰۶ و ۱۵۵}}</ref>
|-
|شمسیه
|[[قره شمسالدین|شمسالدین ابوالثناء احمد بن ابوالبرکات محمد بن سیواس]] (یا سیواسیزاده - م۱۰۰۹ ه.ق)
|
|
|
|
|
|
|وی ابتدا از روئسای فرقه خلوتیه بود و در سیواس میزیست و برخی وی را مجدد فرقه خلوتیه دانند.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۴۶}}</ref>
|-
|۱
سطر ۱٬۳۲۷ ⟵ ۱٬۳۵۰:
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۶۵}}</ref>
|-
| rowspan="
|[[سبائیه|سَبائیه]]
(طیّاریه)
سطر ۱٬۳۶۱ ⟵ ۱٬۳۸۴:
|وجه تسمیه این فرقه، نسبت موسس این قوم با غلام علی بن ابیطالب به نام نصیر دانسته شدهاست.
|باورهای این فرقه منشعب شده از امامیه، التقاط عناصر شیعه، مسیحیت و ایرانیان پیش از اسلام است. این طایفه به نوعی تثلیث در خداشناسی، نبوت و امامت معتقد شدهاند. این فرقه معتقد هستند که علی بن ابی طالب خالق مخلوقات است و محمد به پرستش و شناخت او خوانده است.
|برخی این طایفه را با فرقه [[علیاللهی (مذهب)|علی اللهی]] یکی دانستهاند. این فرقه به چهار طایفه دیگر منشعب شدند که عبارتند از: [[حیدریه (فرقه)|حیدریه]]، شمالیه (شمسیه)، کلازیه (قمریه) و غیبیه. از دیگر طوایف این گروه میتوان به [[جبلیه (فرقه)|جبلیه،]] حلبیه و [[حدادیه (فرقه)|حدادیه]]، خزمزجیه، شمالیه، رسالنه، سواحلیه، سوارخه، رشاونه، سرانیه، شلاهمه، اشاره کرد.
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۲۳-۹۲۵}}</ref>
|-
سطر ۱٬۴۸۳ ⟵ ۱٬۵۰۶:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۱۳ و ۲۳۵}}</ref>
|-
|۱
شلمغانیه
(عزاقریه)
|[[ابن عزاقر|ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی]]
|۳۲۲ ه.ق
|بغداد
|۳۴۰ ه.ق
|
|شلمغان نام مکانی در نواحی شهر واسط است که رئیس این فرقه منسوب به آنجاست.
|دعوی روح القدس بودن و حلول خدا در شلمغانی و اعتقاد به اباحه گری و جواز زنا و لواط از اعتقادات آنهاست.
|شلمغانی با حسین بن روح به رقابت پرداخت و خود را باب دانست و در نهایت به امر حکومت به دار آویخته شد.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۵۷-۲۶۲}}</ref>
|-
|۱
|