ستیهندگی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ستیهندگی'''<ref name=":0">فرهنگ فلسفی دودِن، ترجمه‌ٔترجمهٔ رحمان افشاری و واهیک کشیش زاده</ref> یا '''آنتاگونیسم''' {{به انگلیسی|antagonism}}{{به آلمانی|Antagonismus}} به دید کلی معاشرت غیراجتماعی انسان‌هاستانسان‌ها اطلاق می‌شود و به معنی دشمنی است که منجر به مقاومت فعال، تعارض یا جدل شود.

'''ستیهندگی''' برابر [[فارسی]] واژهٔ آنتاگونیسم می‌باشد.<ref>فرهنگ فلسفی دودِن، ترجمهٔ رحمان افشاری و واهیک کشیش زاده<name=":0"/ref> ستیهندگیو برگرفته از «ستیهنده + ی (پسوند مصدری)»،<ref>فرهنگ واژهٔ دهخدا</ref>، ستیزی است که با لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. واژهٔ آنتاگونیسم از ریشهٔ [[زبان یونانی|یونانی]]: «''آنتی»'' (anti) به معنای ضد و «''آگونیسما»'' (agonisma) به معنای ستیزه می‌باشد. این واژه در [[زبان آلمانی|آلمانی]] به شکل Antagonismus و در [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] به شکل antagonism می‌باشدمی‌آید.

ستیهندگی بیش از همه در بافت فلسفهٔ اجتماعی و در ارتباط با تضاد، نزاع و آشتی ناپذیری به کار می‌رود. این اصطلاح را نخستین بار [[کانت]] برای نامیدن «معاشرت غیراجتماعی انسان‌ها» به کار برد. بر پایهٔ نگرهٔ [[مارکسیستی]] جامعه، هر جامعهٔ شکافته به طبقات، به طوربه‌طور الزامی آنتاگونیستی است، یعنی مشخصهٔ آن تضاد منافع آشتی ناپذیر است، که این تضادها در نگرش [[کارل مارکس]] تنها در یک جامعهٔ بی طبقهبی‌طبقه (کمونیستی) از بین می‌روند.

* فرهنگ فلسفی دودِن، ترجمه‌ٔترجمهٔ رحمان افشاری و واهیک کشیش زاده