او بنیاگذار مشهورترین سبک فوتبال در جهان تیکی تاکا می‌باشد اشتباهی که اخیراً بسیار رایج شده این است که مجریان و کارشناسان فوتبال می‌گویند بارسلونا از زمان مربی‌گری گواردیولا روی به تیکی تاکا آورده‌است! این در حالی است که خود گواردیولا در دوران بازی یکی از بازیکنان محوری تیکی‌تاکا با مربی‌گری یوهان کرایفکرویف بود. بارسلونا حدود سه دهه است که سبک بازی‌اش به همین ترتیب است. یوهان کرایفکرویف که خودش در دهه ۱۹۷۰ در بارسلونا بازی می‌کرد، در دوران مربی‌گری‌اش در سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۶ این سبک را به بلوغ رساند. حضور دو مربی هلندی، یعنی لوییس ون‌گال و فرانک ریکاردرایکارد به توسعه این سبک کمک کرد و به‌ویژه ریکاردرایکارد با گماردن دو هافبک بازی‌ساز، یعنی ژاوی و آندرس اینیستا تحول بزرگی در سیستم تیم به وجود آورد. سپس گواردیولا به بارسا آمد و با انجام تغییرات مورد نظر خود موفقیت‌های پرشماری با این تیم کسب کرد و توانست با بارسا درخشش فوق‌العاده‌ای داشته باشد. حتی مربیانی نظیر بابی رابسون هم ترجیح دادند به میراث باشگاه پایدار بمانند و ایده‌های خود را به سبک بازی این تیم نزدیک کنند؛ سبکی که از سال ۲۰۰۶ به نام تیکی تاکا خوانده شد اما ریشه‌ای دیرین در این تیم دارد. کارشناسان فوتبال حتی نیازی ندارند که بازی‌های چند سال قبل بارسلونا را دیده باشند. آن‌ها قاعدتاً باید گل مشهور مارک اوورمارس به لیورپول در فصل ۰۲–۲۰۰۱ را تماشا کرده باشند که پس از سی و چند پاس و با پاس تماشایی ژاوی هرناندز جوان به ثمر رسید؛ گلی که تقریباً در تمامی لیست‌های گل‌های برتر تاریخ لیگ قهرمانان به چشم می‌خورد.<span dir="LTR"></span>او یکی از پایه ای‌ترین تمرین‌های پاسکاری را ابداع نمود که به جرئت می‌توان گفت که همهٔ تیم‌های حرفه‌ای فوتبال جهان این تمرین را در کار خود دارند که نام این تمرین «روندوس» است که در آن تعدادی بازیکن به‌طور حلقه ای می‌ایستند و توپ را بین خود پاسکاری می‌کنند و یک تا چند بازیکن درون حلقه می‌بایست توپ را از بازیکنان بگیرند
==== ترکیب ====
اوایل ژوئیه ۱۹۸۸ او بالاخره تیم تازه جمع‌آوری شده‌اش را برای یک بازی نسبتاً سطح بالا آماده کرد و از سیستم مورد نظرش رونمایی نمود. اوزبیو اینگونه به یاد می‌آورد: «او یک تخته سیاه آورد و روی آن سه مدافع، چهار هافبک، دو وینگر محض و یک مهاجم نوک کشید. ما به هم نگاه کردیم و گفتیم: "''این دیگر چیست؟!''". آن دوران، عصر ۳-۵-۲ و ۴-۴-۲ بود. این تعداد مهاجم زیاد و این تعداد مدافع کم در یک ترکیب را، نمی‌توانستیم درک کنیم. او با یک دست، سبک جدیدی از فوتبال در اسپانیا را معرفی کرد. آن، یک انقلاب بود». ۳-۴-۳ (که از روی ترکیب ۴-۳-۳ رینوس میشل با حضور کرایفکرویف در آژاکس و تیم ملی هلند در دهه ۷۰ برداشته شده بود) زاده شد!
سپس کرایفکرویف توضیح داد: «اگر شما چهار مدافع را مقابل دو مهاجم قرار دهید، سپس ۶ بازیکن در مقابل ۸ بازیکن حریف، در میانه میدان خواهید داشت. اینگونه، هیچ‌گاه نمی‌توانید بازی را ببرید. باید یک مدافع به خطوط جلویی اضافه کنیم. از من برای قرار دادن سه بازیکن در عقب زمین، انتقاد شده‌است، اما این احمقانه‌ترین چیزی است که به عمرم شنیده‌ام! چیزی که نیاز داشتیم، این بود که وسط زمین، جایی که بیش از همه به آن نیاز داریم را، با بازیکنان خودی پر کنیم. من کاملاً ترجیح می‌دهم یک بازی را ۵–۴ ببرم، تا ۱–۰!».
