محمدباقر نیو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن کسره به نام شهر کلارآباد |
تغییرات در تارخچه، اصلاح عنوان، معرفی و تاریخچه. |
||
خط ۲۵:
|امضا =
}}
'''محمد باقر نیو''' (زاده ۱۲۸۸ در [[تهران]] - ۱۳۸۰ [[کلارآباد|کِلارآباد]])، اولین دانش آموخته مهندسی ایران و همچنین بنیان‌گذار صنعت
== زندگی‌نامه ==
در سال ۱۳۰۸ در مدرسهٔ صنعتی دولتی (نام پیشین [[دانشگاه علم و صنعت ایران]]) زیر نظر ونمانگ اشترانگ و دیگر استادان آلمانی، به تحصیل در رشتهٔ مهندسی ماشین (برق و مکانیک) پرداخت و در سال ۱۳۱۱ به عنوان اولین دانش‌آموختهٔ آموزش عالی مهندسی کشور، موفق به دریافت دانشنامهٔ مهندسی گردید.{{سخ}}
نیو اولین رئیس ایرانی ضرابخانهٔ خزانهٔ دولتی بود و متعاقباً به عنوان مشاور در وزارت صنایع خدمت کرد و در راه‌اندازی صنایع نساجی و انتقال تکنولوژی آجر سفال نقش اساسی داشته‌است. پس از اینکه نیو با سمت کارشناس و مشاور به خدمت سازمان برنامه و بودجه درآمد، به عنوان مدیر کل کارخانهٔ چای شمال در ضمن بازرسی با صنعت چایکاری آشنا شد و با ارائهٔ طرح تشکیل [[شرکت چای ایران]]، خود از طرف سازمان،
نیو کارش را از ضرابخانهٔ تهران قدیم شروع کرد و چنان در کارش جدی و سخت کوش بود که به سرعت مسئولیت راه‌اندازی بخشی از صنایع کشور را بر عهده گرفت. او در حقیقت اولین تحصیلکردهٔ ایرانی است که توان وارد کردن علوم و فنون جدید مهندسی به داخل کشور را در خود تقویت کرد و پس از آنکه مسئولان وقت دولت به حسن نیت و توان مهندسی او یقین حاصل کردند، وظایف دیگری به او محول کردند و پس از مدتی نیو مسئولیت مهم راه‌اندازی صنایع نساجی و انتقال تکنولوژی آجر سفال به داخل را تقبل کرد و در این راه نیز خوش درخشید. وی بدان اندازه در صنعت نساجی پیش رفت که عضو بین‌المللی نساجان جهان شناخته شد و بسیاری از کارخانه‌ها چون [[میهن بافت اصفهان]] توسط او بازسازی و به سوددهی منجر شدند.{{سخ}}
نیو طی مراسم ویژه‌ای که در سال ۱۳۷۸ به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار شد به عنوان یکی از پیشکسوتان و استادان عالی مقام و اولین مرد دانش‌آموختهٔ مهندسی ایران معرفی شد و مورد قدردانی قرار گرفت. وی چندی بعد لوح تقدیری را به پاس اقدامات مؤثر و صادقانه به کشور در طول زندگی پربارش از دستان رئیس‌جمهور وقت ([[محمد خاتمی]]) دریافت نمود.
پدر مهندسی ماشین ایران در طول سال‌ها تلاش و خدمات علمی نه تنها مسئول راه‌اندازی ضرابخانهٔ ایران و رئیس فنی کارخانه‌های متعلق به وزارت دارایی بود، بلکه اولین کسی بود که توانست پس از طی کردن مقدمات و دوره‌های تعمیر کاری در اروپا، فن تعمیرات مکانیکی صنایع مختلف را وارد کشور کرده، راه را برای تربیت شاگردان و تکنسین‌های ماهر بسیاری هموار نماید.
{{سخ}}
پس از همه اینها نیو در نظارت های دوره ای که در سمت معاون وزیر کشاورزی، به باغات و کشتزار های کشور داشت، با صنعت کشاورزی بیشتر و بیشتر آشنا شد تا آنجا که توان علمی خود را در جهت بالا بردن توان تولید محصولات مختلف به کار گرفت. این آشنایی به علاقه ای وافر بدل شد و زمانی که با چای و کاشت آن آشنا شد، این محصول را چنان نیازمند توجه یافت که در طول فعالیت های شخصی اقدام به تحقیقات گسترده در زمینه چایکاری نمود و پس از موفقیت در برداشت بهترین محصول ممکن از زمین های زیرکشت خود از تکنسین های ژاپنی دعوت نمود تا از حاصل تلاشش بازدید نمایند که مورد توجه و تقدیر ایشان قرار گرفت و حاصل آن افزایش حتی بیشتر میزان تولید در واحد متراژ بود. در طول این فعالیت ها وی توانسته بود روابط خود با سازمان چای کشور و نمایندگان گیلان و مازندران آن را استحکام ببخشد و با تبادل اطلاعات و در اختیار نهادن یافته های خود در هر دوره سعی در توانمند سازی هر چه بیشتر صنعت چای کشور و توانگری مضاعف کشاورزان را داشت.
نیو آنچنان مجذوب رمز و راز جهان هستی بود و از دریچه علم بر جنبه های ذات و ذرات هستی می نگریست که تلاش در تحصیل علم را در کهولت نیز همچنان بی هیچ کاستی ادامه میداد و هیچ گونه محدودیتی بر قلمرو ذهنی فعالیت هایش سایه افکن نبود. خود را با هر اختراع علمی آشنا میکرد و از اولین نسخه از ابزار های مهندسی دیجیتال، نسل های مترجم های همراه و دستیار های هوشمند استفاده میکر. با ظهور رایانه های شخصی هر پیشرفت کوچک و ابزار جانبی نوینی از درایو های نوری و دیسک های فشرده تا پرینتر ها و اسکنر ها را مورد استفاده قرار داده نرم افزار های مختلفی آشنا گردید و کار با رایانه را تا استقاده از نسل اینترنتِ دایل آپ، پی گرفت و همزمان نسل جوان خانواده را تشویق و حمایت نمود تا در تحصیل آن با وی همراه و بهره مند گردند.
نیو که توانسته بود بخش بسیاری از دانش مکتوب زمان خود را در قالب کتب چاپی به زبانهای آلمانی و انگلیسی تهیه و مطالعه کند، همزمان علاقه وافری به ادبیات داشته و پیوسته از گنجینه های منظوم و منثور زبان فارسی بهره می جست. با این حال هیچ چیز همچون بررسی آخرین نظریات [[مکانیک کوانتومی|فیزیک کوانتم]] و نظریات مسائل اعداد و ریاضی نوین برایش جذابیت نداشت و از همه اینها بهره می جست تا ذهن جستجوگر خود را در بیدار نگه دارد. وی در ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ در سن ۹۲ سالگی در شهر [[کلارآباد]] و منزل شخصی اش درگذشت و در مزار همین شهر، در نزدیکی بخشی از مراتع چایِ کلارآباد بالا به خاک سپرده شد.
{{ایرانیان دارای لقب پدر یا مادر}}
| |||