کاربر:Shobhe/کارگاه4: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
خلاص |
||
خط ۴۹:
|امامیه از واژه امام اتخاذ شده که به معنای پیشوا و مقتدا می‌باشد. به این گروه رافضی نیز گفته می‌شود به جهت آنکه سه خلیفه اول اهل سنت را رها کردند. این گروه به جهت باور به عدل الهی عدلیه خوانده می‌شود. این طایفه را قطعیه گویند چرا که برخلاف واقفیه به مرگ موسی کاظم قطع داشتند.
|باور به امامت و وصایت علی بن ابی‌طالب و دوازده فرزند از خاندان وی پس از محمد، اعتقاد به رجعت، شفاعت، توسل، خمس، مهدویت، متعه و عدالت از مهمترین باورهای این طایفه است.
|از جمله شاخه‌های این فرقه، عقیراویه، کرجیه، یعفوریه، مزرعیه، است.
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۶۲۸-۶۴۰، ۶۹۵ و ۶۹۹}}{{سرخط}}{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۶۷، ۲۰۰، ۲۷۰، ۳۳۳ و ۳۶۳}}</ref>
|-
خط ۴۹۳:
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۳۵۱}}</ref>
|-
| rowspan="
(خارجیه، مارقین)
|[[خوارج]]
خط ۶۸۷:
|رهبر این فرقه ابتدا از پیروان عطیه بن اسود بود که فرقه جدیدی را تاسیس کرد. به گفته شهرستانی، عجارده به ده فرقه دیگر منشعب شدند که عبارتند از: خلفیه، صلتیه، حمزیه، [[شعیبیه (فرقه)|شعیبیه]]، میمونیه، اطرافیه، [[جازمیه]]، ثعالبه، شیبانیه، بطیحیه، مجهولیه، صلتیه.
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۵۹}}{{سرخط}}{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۰۴ و ۳۲۲}}</ref>
|-
|یحیائیه
|یحیی بن احزم
|
|
|
|
|
|
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۶۹}}</ref>
|-
|[[محکمه]]
سطر ۷۷۷ ⟵ ۷۸۸:
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۸۷، ۳۳۴ و ۴۳۹-۴۴۰}}</ref>
|-
| rowspan="
|زیدیه
|[[زید بن علی]] (۸۰ه.ق - ۱۲۲ه.ق)
سطر ۹۱۲ ⟵ ۹۲۳:
|-
|یعقوبیه
|یعقوب بن عدی کوفی
|
|
سطر ۹۱۷ ⟵ ۹۲۹:
|
|
|این طایفه رجعت را انکار می کنند و از کسانی که رجعت را قبول دارند تبری نمی جستند. اینان منکر عذاب قبر شده و با وجود رد کردن امامت ابوبکر، عمر و عثمان، آنان را گمراه نمی دانستند.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۷}}</ref>
|-
|[[بتریه|صالحیه]]
سطر ۱٬۰۰۲ ⟵ ۱٬۰۱۳:
|ادریسیه به سرکردگی [[ادریس یکم مراکش|ادریس]] بن [[عبدالله محض|عبدالله]]، در مراکش توانست اولین حکومت مستقل شیعه را تاسیس کند.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۳}}{{سرخط}}{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۶۳۱}}</ref>
|-
|یحیویه
|یحیی بن عبدالله بن حسن بن علی
|
|دیلم
|
|
|
|زیدی های گیلان، باور دارند که یحیی هنوز زنده است.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۶۹}}</ref>
|-
|طالقانیه
سطر ۱٬۰۳۵ ⟵ ۱٬۰۵۷:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۳۲۶}}</ref>
|-
|یمانیه
|محمد بن یمانی کوفی
|
|
|
|
|
|این فرقه خداوند را به مانند انسان می پندارند و و معتقدند که همه اجزای او جز چهره اش از بین می رود. این فرقه جهان را فانی نمی دانستند و به قیامت باور نداشتند. این طایفه خوردن شراب و مردار را حلال می دانستند.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۸}}</ref>
|-
|عقبیه
سطر ۲٬۳۸۲ ⟵ ۲٬۴۱۵:
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۶۵}}</ref>
|-
| rowspan="
(غلاة، غالیه)
|[[سبائیه|سَبائیه]]
سطر ۲٬۴۱۷ ⟵ ۲٬۴۵۰:
|وجه تسمیه این فرقه، نسبت موسس این قوم با غلام علی بن ابی‌طالب به نام نصیر دانسته شده‌است. برخی این فرقه را مقصره نامیدند چرا که مقام علی از محمد پایین تر بوده و این طایفه در برتری دادن علی بر محمد مقصرند.
|باورهای این فرقه منشعب شده از امامیه، التقاط عناصر شیعه، مسیحیت و ایرانیان پیش از اسلام است. این طایفه به نوعی تثلیث در خداشناسی، نبوت و امامت معتقد شده‌اند. این فرقه معتقد هستند که علی بن ابی طالب خالق مخلوقات است و محمد به پرستش و شناخت او خوانده است.
|برخی این طایفه را با فرقه [[علی‌اللهی (مذهب)|علی اللهی]] یکی دانسته‌اند. این فرقه به چهار طایفه دیگر منشعب شدند که عبارتند از: [[حیدریه (فرقه)|حیدریه]]، شمالیه (شمسیه)، کلازیه (قمریه) و غیبیه. از دیگر طوایف این گروه می‌توان به [[جبلیه (فرقه)|جبلیه،]] حلبیه و [[حدادیه (فرقه)|حدادیه]]، خزمزجیه، شمالیه، رسالنه، سواحلیه، سوارخه، رشاونه، سرانیه، صرامتیه، شلاهمه، صوارمیه، عتاریه، عمامره، غیبیه، فخریه، فاوره، قبلیه، کلازیه، کلبیه، ماخوسیه، متاوره، مخازره، مخالسه، مهالبه، مرشدیه، نمیلانیه، نواصره، نیلانیه، یاشوطیه اشاره کرد.
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۲۳-۹۲۵}}</ref>
|-
سطر ۲٬۵۸۷ ⟵ ۲٬۶۲۰:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۳۸۶}}</ref>
|-
|یزیدیه
|یزید بن ابی انیسه
|
|بصره و فارس
|
|
|
|رهبر این فرقه معتقد بود که پیامبری از فارس مبعوث خوهد شد که اسلام را نسخ خواهد کرد.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۱}}</ref>
|-
|یزیدیه
|
|
|کردستان
|
|عراق، مغرب، موصل، سنجار، دیاربکر، حلب و ارمنستان
|برخی به جهت انتساب این فرقه به یزید بن معاویه، آنان را یزیدیه دانند، و برخی به جهت انتصاب به یزید بن ابی انیسه.
|ثنویت زرتشتی از اعتقادات اصلی انان است و دینشان مخلوطی از عقائد مهرپرستی، یهود، نصاری و فرقه‌ای به نام نسطوری است.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۱}}</ref>
|-
|[[بابکیه]]
سطر ۲٬۶۳۸ ⟵ ۲٬۶۹۳:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۲۹}}</ref>
|-
|یعجوریه
|احمد بن علی یعجوری
|
|
|
|
|
|این فرقه باور دارند که اگر کسی مرتکب گناه کبیره گردد، اگر توبه کند، حدود از وی ساقط می شود.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۷}}</ref>
|-
|فواتیه
سطر ۲٬۷۶۱ ⟵ ۲٬۸۲۷:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۳۵۶}}</ref>
|-
|۱
یعقوبیه
|محمد بن یعقوب
|
|
|
|
|
|معتقدند که علی در میان ابرها به دنیا آمده است.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۸}}</ref>
|-
|شاعیه
سطر ۲٬۹۵۶ ⟵ ۳٬۰۳۴:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۳۴۱}}</ref>
|-
|یونسیه
|ابو محمد يونس بن عبد الرحمن مولى على بن يقطين بن موسى مولى بنى اسد
|
|
|
|
|
|این فرقه درباره تشبیه خداوند و عرش غلو می کردند
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۸}}</ref>
|-
|غیریه
سطر ۳٬۰۷۲ ⟵ ۳٬۱۶۱:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۴۱}}</ref>
|-
|۱
یزیدیه
|
|
|
|
|
|
|این فرقه معتقدند که تمام فرزندان حسین بن علی در هنگام اقامت نماز، مقام امامت دارد و تا یکی از آنان زنده باشد، اقتدا به شخص دیگری جایز نیست.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۷۱}}</ref>
|-
|۱
| |||