سه شاهزاده سرندیپ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سه شاهزاده سرندیپ''' ({{lang-en|The Three Princes of Serendip}})ترجمه داستانی است که مایکل ترامزینو آن را به ایتالیایی در سال ۱۵۵۷ در ونیز نوشته‌است. ترامزینو به گفته خودش این داستان ایرانی را از شخص دیگری که آن را از کتاب [[هشت بهشت (شعر)|هشت بهشت]] [[امیرخسرو دهلوی|امیر خسرو دهلوی]] ترجمه کرده، شنیده‌است. این داستان ابتدا از [[زبان فرانسوی]] به [[زبان انگلیسی]] راه یافته و اکنون ترجمه‌های متعددی از آن موجود است. «سرندیپ» نام فارسی یا [[زبان اردو|اردوی]] [[سری‌لانکا|سری لانکا]] است که از واژه سوارنادویپا در زبان [[زبان سانسکریت|سانسکریت]] و در اصل از زبان [[تامیل‌های سری‌لانکایی|تامیل]] به فارسی راه یافته و به معنی جزیره طلایی است. ریشه احتمالی دیگر این واژه ممکن است به واژه سیمهالادویپا بازگردد که به معنی سرزمین [[مردم سینهالی|سیمهالی]]هاست<nowiki/>‌هاست.

این داستان در [[کشورهای انگلیسی‌زبان|کشورهای انگلیسی زبان]] به عنوان منشأ واژه سرندیپیتی {{lang-en|Serenipity}} که به معنای «[[یافتن تصادفی]]» است، شهرت دارد. هوراس[[هورس والپول]] این واژه را از «داستانی عامیانه» که در آن سه [[شاهزاده ایرانی]] از روی «تصادف و تخیل» مشخصات شتر گمشده‌ای را حدس زدند، برساخت. همچنین این داستان در سال ۱۷۴۷ با سرگذشت متفاوتی توسط [[ولتر]] در کتاب [[زادیگ]] ذکر شده و از آن طریق به [[داستان جنایی|ادبیات پلیسی]] راه یافت و نیز به شناخت [[روش علمی]] یاری رساند.