شاهزاده‌نشین تور: تفاوت میان نسخه‌ها

در این رقابت که باعث بروز درگیری‌های میدانی بین آن‌ها نیز گشت، دو طرف به دنبال جلب حمایت حکومت قدرتمند مغول اردوی زرین بودند به شکلی که از هر اقدامی که موجب رضایت [[خان (لقب)|خان]] می‌شد مضایقه نمی‌کردند تا جاییکه هر آن کس که در مسائلی چون جمع‌آوری [[خراج]] برای خان و حفظ نظم ([[سرکوب]] مخالفان خان) بهتر عمل می‌کرد، نظر خان را بیشتر به خود جلب می‌نمود. در این شرایط مغول‌ها که در ابتدا به علت ضعف حاصل از اختلافات درونی، خواهان برهم زدن سازمان و رسوماترسوم سنتی سیاسی شاهزاده‌نشین‌های روس از جمله مسئله جانشینی بین آن‌ها نبودند و نه قدرت کافی را بدین منظور داشتند، به مرور زمان با کشانده شدن هر چه بیشتر اختلافات از جانب حاکمان روس به دربار خان مغول به عنوان قدرت بالا سر داوری کننده، با نادیده گرفتن رسوماترسوم شروع به برهم زدن توازن به جهت ضعیف نگاه داشتن آن‌ها و حفظ و گسترش نفوذ خود کردند به گونه ای که بعدها به نظر می‌رسید شاهزاده بزرگ ولادیمیر تنها با نظر خان مغول و با توجه به میزان [[وفاداری]] او به خان برگزیده می‌شود و رسوماترسوم قدیمی اساساً رنگ باخته‌اند.

با درگذشت الکساندر، شاهزاده بزرگ ولادمیر و برادر زاده میخائیل، او نیز همانند پدر با حفظ مقام در توِر، در سال ۱۳۰۵ میلادی با تأیید توختا، خان مغول، شاهزاده بزرگ ولادمیر شد. [[یوری مسکو|یوری، شاهزاده مسکو]] نیز خواهان کسب این مقام بود، که با سفر هر دو به دربار خان، حاکم مغول منطبق بر رسوماترسوم جانشینی در ولادیمیر، جانب میخائیل را گرفت. میخائیل نیز از تور بر کل سرزمین تحت فرمان خود، حکم می‌راند. پس از قرار گرفتن در این جایگاه در مکاتباتی که با [[کلیسای ارتدکس شرقی|کلیسای ارتودوکس]] داشت، اسقف اعظم قسطنطنیه او را با عنوان «دوک بزرگ کل روسیه» خطاب می‌کرد. گفته می‌شود این گونه خطاب نخستین بار بود که برای یکی از حاکمان روسیه استفاده می‌شد.

نهایتاً با تحریکات یوری، خان مغول میخائیل را از جایگاه خود به عنوان شاهزاده بزرگ ولادمیر عزل کرد و یوری را به جای او گماشت. با سر باز زدنباززدن میخائیل از این فرمان، ماه دسامبر سال ۱۳۱۷ میلادی نیروهای میخائیل، قوای شاهزاده مسکو که نیروی کمکی از جانب خان مغول به فرماندهی ''کاوگادی'' نیز در کنار آن‌ها حضور داشت، را در دهکده بورتنفو (۴۰ کیلومتری توِر) شکست داده و کاوگادی، فرمانده مغول، بوریس، برادر یوری و کونچاکا، همسر او و خواهر اُز بگ خان را به اسارت گرفتند. از قرار معلوم نیروها مغول در این نبرد به شکل تمام عیار مشارکت نکرند. به شکلی غیرمنتظره و از بخت بد، کونچاکا در اسارت درگذشت. کاوگادی که گفته می‌شود در اسارت با او خوش رفتاری شده بود، پس از آزادی نزد ازبگ خان، میخائیل را طغیان گر و مسئول مرگ کونچاکا معرفی نمود و به عدم پرداخت خراج جمع‌آوری شده متهم کرد. خان خشمگین هر دو شاهزاده را برای ادای توضیحات به سرای احضار کرد و میخائیل که در خود یارای مقابله با مغول‌ها را نمی‌دید و به جهت جلوگیری از خرابی و کشتار احتمالی در تور، ناچار نزد خان رفت. یوری به همراه چند شاهزاده دیگر زود تر از میخائیل خود را به سرای رساند و رقیب را به مسموم کردن همسر خود متهم ساخت. به هر حال با توجه به پیامدهای آن، بعید به نظر می‌رسد میخائیل چنین کرده باشد. پس از محاکمه و با وجود انکار عامدانه بودن این اتفاق، در ماه نوامبر سال ۱۳۱۸ میلادی پس از تحمل شکنجه‌های فراوان، حکم به مرگ میخائیل داده شد. کاوگادی و یوری به عنوان انتقام پس از ضرب و شتم، به ضرب خنجر او را از پای درآوردند.

در سال ۱۳۳۵ میلادی فئودور، فرزند الکساندر جهت گرفتن بخشش از جانب پدر به دربار خان مغول فرستاده شد و دو سال بعد خود الکساندر نیز به آن جا رفت. ازبگ خان موقتاً دشمن قدیمی خود را مورد عفو قرار داد و او را به تور که با از دست دادن بخش قابل توجهی از جمعیت خود دیگر قدرت و نفوذ سابق را نداشت و قافیه را کاملاً به مسکو باخته بود، بازگرداند. الکساندر بلافاصله پس از بازگشت مجدداً خصومت با مسکو را از سر گرفت. این بار ایوان به جای مقابله مستقیم با او، به نزد خان رفت و او را به اقدام علیه الکساندر ترقیب کرد. نهایتاً در سال ۱۳۳۹ میلادی الکساندر به همراه فئودور، پسر خود به دربار خان مغول فراخوانده شده و به طرز وحشتناکی [[مثله کردن|مثله]] و کشته شد. با مرگ او، شکست شاهزاده‌نشین تور در رقابت با مسکو قطعی شد و عنوان شاهزاده بزرگ ولادمیر با وجود مشروعیت بیشتر بر اساس رسوماترسوم جانشینی، دیگر هیچگاه به شاهزاده تور نرسید.