یونوسفر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''یون‌سپهر''' یا '''یونوسفر''' {{انگلیسی|Ionosphere}} در بالاترین لایهٔ [[جواتمسفر]] (هواشناسیهواسپهر)|جو]] قرارجای دارد. این لایه پرتوهای خطرناک [[فرابنفش]] و [[پرتو ایکس]] خورشید را جذب کردهربوده و مانند سقفی از ورود آنهاورودشان به زمین جلوگیریپیش‌گیری می‌نمایدکرده تا زندگی بر روی کره[[زمین|سیاره زمین]]، امکان‌پذیرشدنی گردد. همچنین به دلیل محیط الکتریکی موجود در یونسفریونسپهر از این لایه برای انعکاسبازتاب امواج رادیوئی به اطرافپیرامون زمین استفاده می‌شود. اگر این لایه به هر دلیلی دچار اختلال شود تأثیرات بسیار زیادی بر روی زمین گذاشته و زیستن را مختل می‌کند.

[[کارل فریدریش گاوس،گاوس]]، ریاضیدان و فیزیکدان آلمانی در اوایلآغازهای سال 1839،۱۸۳۹، ادعا کرد که یک منطقه الکتریکی جواتمسفر ممکن است تغییرات مشاهده شده در [[میدان مغناطیسی]] (مگناتیک) را مشاهده کند. شصت سال بعد، Guglielmo[[گولیلمو مارکونی]] اولیننخستین سیگنال رادیویی اتلانتیک را در 12۱۲ دسامبر 1901۱۹۰۱ در [[سینت جانز، نیوفاندلند و لابرادور|سنت جان،جونز]]، [[نیوفاندلند (درو حاللابرادور|نیوفاندلند]] حاضر(اکنون در [[کانادا]]) با استفاده از یک آنتن با پشتیبانی از بادباد 152۱۵۲.4۴ متری (500۵۰۰ فوت) برای دریافت پذیرایی دریافت کرد. ایستگاه انتقال در Poldhu،[[کورن‌وال]]، Cornwall[[پولدهو]] از فرستنده جرقه شکاف برای تولید یک [[سیگنال]] با فرکانس تقریبا 500۵۰۰ کیلوهرتز و قدرت 100۱۰۰ برابر بیشتر از هر سیگنال رادیویی که قبلا تولید شده است استفاده کرد. پیام دریافت شده سه dits بود، [[کد مورس]] برای نامه S. برای رسیدن به نیوفاندلند سیگنال باید به دو برابر جهنم از یونوسفر. با این حال، دکتر جک بلروس این کار را بر اساس کار نظری و تجربی کرده است. [4] با این حال، مارکونی یک سال بعد، دربه برقراری ارتباط با ارتباطات[[ارتباط بی سیم|ارتباطات بی‌سیم]] در سراسر جهان، در Glace[[گلیس Bay،بی]]، [[نوا اسکوشیا،اسکوشیا]] دست یافت. [5]