سنبل باجی: تفاوت میان نسخه‌ها

| لقب = سنبل باجی تواب

'''فاطمه خانم'''، مشهور به '''سُنبُل باجی تواب'''، همسر موقت و صیغه ای شانزدهم [[فتحعلی شاه قاجار]]<ref name=a>[http://iichs.org/index.asp?id=1015&doc_cat=9 فاطمه خانم، سنبل باجی]</ref> و از اهالی [[رابر]] [[کرمان]] بود.

پس از آنکه در [[شوال]] [[۱۲۰۷ (قمری)|۱۲۰۷]]، [[فتحعلی شاه|فتحعلی خان قاجار]] به امر عموی خود [[آغامحمدخان قاجار]] قلعه رابر را تصرف کرد، فاطمه دختر هفت ساله عسگر کفش دوز را به همسری خود برگزید. با توجه سن کم فاطمه خانم، او را به دست زنان حرم سپردند و چهار سال بعد در [[محرم (ماه)|محرم]] [[۱۲۱۲]] به عقد غیردائم فتحعلی خان درآمد. در همان دوران بود که خبر کشته شدن شاه قاجار در قلعه [[شوشی]] را به ولیعهد رساندند و تقارن این دو واقعه بر محبوبیت فاطمه خانم افزود<ref name=a>[http://iichs.org/index.asp?id=1015&doc_cat=9 فاطمه خانم، سنبل باجی]</ref> و از سوی همسر تاجدار خود به سنبل باجی ملقب شد. علاوه بر آن از بس در مراحل خانمیت ممتاز بود حضرت صاحبقران «خانم مطلق» خطاب می‌فرمود.

سنبل باجی تواب به سبب ادب و خوش قلبی مورد علاقه اهالی حرم فتحعلی شاه بود و شاه و شاهزادگان او را از روی احترام «خانم» می‌خواندند.<ref>عضدالدوله، ص ۲۰</ref> سنبل باجی واسطه رساندن عرایض مردم به حضور شاه بود و فتحعلی شاه نظرات او را در خصوص شاهزادگان و اهالی حرم می‌پذیرفت. در هنگام غذا خوردن در کنار شاه می‌نشست و مسئولیت غذا کشیدن برای همسر و دیگر شاهزادگان سر سفره با او بود. نقل است که حتی عرایض مردم شهر خمسه را که تحت حکومت فرزند او، فتح‌الله میرزا شعاع‌السلطنه بودند به عرض شاه می‌رساند و بر این اعتقاد بود: «نمی‌خواهم کسی مظلوم واقع شود و از شاه عالم پناه شکایت نماید. اگرچه پسر خودم مصدر ظلم شده باشد باید معزول شود».

فاطمه خانم سنبل باجی تواب پس از مرگ همسر در زمره زنانی بود که در حرم محمدشاه ماندگار شد و پس از وفات همسرش، برای توبه به زیارت [[کعبه|خانه خدا]] رفت و پس از بازگشت در [[تهران]] بر اثر بیماری که امروزه به [[سفلیس]] میشناسیم درگذشتشدند.<ref name=a>[http://iichs.org/index.asp?id=1015&doc_cat=9 فاطمه خانم، سنبل باجی]</ref>