'''''بحور الالحان''''' کتابی در دانش [[موسیقی]] و نسبت آن با [[عروض]] نوشتۀنوشتهٔ [[فرصت‌الدوله شیرازی]] است. فرصت‌الدوله با احاطه‌ای که بر [[علم عروض]] و موسیقی داشت، رابطۀرابطهٔ شعر و موسیقی را از دیدگاه [[وزن شعر|وزن]] بیان کرده و در مقدمه کتاب شرحی دربارهٔ موسیقی و اصطلاحات معمول آن آورده‌است.<ref>{{پک|ستایشگر|۱۳۸۱|ک=واژه‌نامهٔ موسیقی|ص=۱۴۰}}</ref> ''بحور الالحان'' را می‌توان اولین مأخذ یا یکی از نخستین مآخذ تلقی کرد که در آن از تغییر نظام ادواری به دستگاهی سخن رفته‌است. این کتاب با وجود اختصار، به منزلۀمنزلهٔ پلی میان موسیقی قدیم و جدید ایران است.<ref>{{پک|بینش|ک=دانشنامه جهان اسلام|ص=مدخل «بحور الالحان»}}</ref>
== محتوا ==
این کتاب از دو جزء و یک خاتمه تشکیل شده‌است. جزء اول مقدمه‌ای است در بحث از موسیقی قدیم ایرانی و جدول هفت دستگاه آن؛ جزء دوم که در حقیقت جزء بزرگ‌‌تربزرگ‌تر و مهم‌تر آن است، با مقدمۀمقدمهٔ کوتاهی در عروض و اسامی بحرهای نوزده‌گانه شعر آغاز می‌شود و با مجموعه‌ای از اشعار (غزلیات، رباعیات، یک مثنوی، یک ساقی‌نامه، مقطعات، مناجات به نظم و نثر) ادامه می‌یابد و در خاتمۀخاتمهٔ کتاب نیز به حرمت تغنی از دیدگاه اسلام اشارۀاشارهٔ کوتاهی شده‌است.<ref>{{پک|بینش|ک=دانشنامه جهان اسلام|ص=مدخل «بحور الالحان»}}</ref>
