رابرت دنیرو: تفاوت میان نسخه‌ها

== فعالیت هنری ==

=== بازیگری ===

رابرت د نیرو ده ساله بود که کارش را با [[تئاتر]] آغاز کرد و در نمایشنامه «جادوگر شهر اُز» هنرنمایی کرد و بعدها به کلاس بازیگری [[لی استراسبرگ]] رفت و بازیگری را نزد او آموخت و بدین ترتیب بود که به بازیگری [[متد اکتینگ]] تبدیل شد، سبکی که [[مارلون براندو]] و [[جیمز دین]] آغازگران آن بودند و با رابرت دِ نیرو ،[[آل پاچینو]]، [[جک نیکلسون|جک نیکلسون]] و[[داستین هافمن]] به اوج قدرت خود رسید. باید گفت که او بازیگری درونگراست و بازی‌های تأثیرگذار او منبع الهام بسیاری از بازیگران معاصر نظیر [[دانیل دی-لوئیس]] و [[شان پن]] بوده‌است تا جایی که [[دانیل دی-لوئیس]] را دنیروی انگلیس می‌خوانند و او نیز دنیرو را قهرمان خود در آغاز راه بازیگری دانسته‌است.<ref>[http://www.imdb.com/name/nm0000358/bio زندگینامه دانیل دی-لوئیس]، وبگاه (IMDb)</ref> دنیرو در سال [[۱۹۶۸ (میلادی)|۱۹۶۸]] اولین فیلم خود را با عنوان [[احوالپرسی]] اثر [[برایان دی پالما]] کارگردان جوان آن سال‌های سینما بازی کرد، پس از آن نیز در چند فیلم از همین فیلمساز با عناوین [[جشن عروسی]] و [[سلام مادر]] ایفای نقش کرد. او در سال [[۱۹۷۲ (میلادی)|۱۹۷۲]] به عنوان یکی از کاندیدهای ایفای نقش در فیلم [[پدرخوانده]] مطرح شد ولی نقشی به وی نرسید و مجبور شد در فیلم [[دار و دسته‌ای که نمی‌توانست شلیک کند]] بازی کند.<ref name="زندگینامه رابرت دنیرو">[http://www.imdb.com/name/nm0000134/bio زندگینامه رابرت دنیرو]، وبگاه (IMDb)</ref>

در سال [[۱۹۷۳ (میلادی)|۱۹۷۳]] در فیلم [[طبل را آهسته بزن]] که اولین فیلم حرفه‌ای او محسوب می‌شود، در نقش یک بازیکن بیسبال که با بیماری مرگباری دست و پنجه نرم می‌کند خوش درخشید و در همان سال [[مارتین اسکورسیزی]] از او دعوت کرد تا در فیلم [[خیابان‌های بی‌رحم]] نقش یک جوان خوشگذران خیابانی به نام [[جانی بوی]] را بازی کند، موفقیت آن فیلم هم چشمگیر بود و آغازی شد برای کارهای درخشان دنیرو و [[مارتین اسکورسیزی]].<ref name="زندگینامه رابرت دنیرو"/>