اکثر مفسرین برآنند که چون رومیان در جنگ اول مغلوب پارسیان شدند، مشرکین عربستان (غیرمسلمانان) شاد گردیدند و گفتند: «خوب شد رومیان که اهل کتاب (انجیل) بودند مغلوب ایرانیانپارسیان شدند، بنابراین مسلمانان هم که اهل کتاب هستند، از ما شکست خواهند خورد.» البته این یک تفسیر است و معنای حقیقی آیه نیست. تفسیر از آن رو بی‌معنی است که ایرانیانپارسیان قبل از ظهور یهودیت، دارای کتاب [[اوستا]] بوده‌اند. یعنی دین [[مزدیسنا]] از تمام ادیان [[یهودیت]]، [[مسیحیت]] و [[اسلام]] کهن‌تر است.
در قرآن، خدای اعرابعرب ها از رومیان طرفداری کرده و وعده داده که در نبردهای بعدی، ایرانیانپارسیان از رومیان شکست خواهند خورد. بعبارت دیگر، الله صراحتاً اعلام کرده که مسلمان عرب از شکست خوردن ایرانیانپارسیان در برابر روم، ذی‌نفع خواهند بود و خوشحال خواهند شد.<ref>http://wikifeqh.ir/جنگ_ایرانیان_(قرآن)</ref><ref>http://www.erfan.ir/quran/?soreh=30#SourehID=30&Aye=1&PageID=404&translate=undefined</ref>
از این رو برای تسلّی خاطر و دلداری به مسلمانان عرب، سوره روم نازل گردید و در آن خبر غیبی پیروز شدن رومیان بر پارسیان (ایرانیان) ذکر شد.
اعرابعرب ها در نهایت به آروزی خود رسیدند؛ [[شاهنشاهی ساسانی]] که از جنگ در برابر [[امپراطوری بیزانس|امپراطوری روم شرقی]] خسته و فرسوده بود، پس از [[حمله اعراب به ایران|حمله عرب ها به ایران]] توان مقاومت در برابر اعرابعرب ها را نداشت تا مسلمانان بیش از پیش شادمان گردند.
