سلطانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی عقیده دارند که اولجایتو این بنا را به آرامگاه امامان شیعه اختصاص داده بود و قصد داشت تا پیکر [[علی]] و [[حسین]] را به این محل انتقال دهد که با مخالفت علمای [[شیعه]] مواجه شد.{{مدرک|نیازمند منبع}} اما با توجه به بناهای مشابهی که در این دوران ''ابواب‌البر'' نامیده می‌شدند و ایلخانان جهت آرامگاه خود در شهرهایی چون [[همدان]]، [[تبریز]]، شنب‌غازان بنا می‌کردند، می‌توان این نظر را پذیرفت که گنبد سلطانیه هم از این دسته بناها بوده و اولجایتو آن را به قصد آرامگاه خود بنا کرده‌است. در درون باروی شهر علاوه بر این عمارات بناهای دیگری چون مسجد، دارالضیافه، دارالسیاده، دیوان‌خانه و کاخ سلطنتی وجود داشته‌است. همچنین اولجایتو به هر یک از بزرگان دستور داده بود تا محله‌ای به نام خود در شهر بنا کنند. [[رشیدالدین فضل‌الله همدانی|خواجه‌رشیدالدین فضل‌الله]] و چلبی‌اوغلو از افرادی بودند که در سلطانیه محله‌ها و عماراتی ساختند. مجموعه مقبره و خانقاه چلبی‌اوغلو در این دوران ساخته شد که در ادامه درباره هویت شخص مدفون، دست‌اندرکاران ساخت و... بررسی تفصیلی صورت گرفته‌است.

در سال [[۷۱۰ (قمری)|۷۱۰ق]] کار ساختمانی شهر سلطانیه پایان گرفت و این شهر پس از تبریز بزرگ‌ترین شهر ایلخانان گردید.{{مدرک|نیازمند منبع}} اما با مرگ اولجایتو به سال ۷۱۶ ق تمامی افرادی که به سلطانیه کوچ داده‌شده‌بودند، آن‌جا را ترک گفتند. پس از آن در حمله تیمور به سال [[۷۸۶]]ق بسیاری از بناهای شهر نابود شدند و با به حکومت‌رسیدن [[میرانشاه]] پسر [[تیمور]]، به دستور وی بسیاری از آثار و ابنیه سلطانیه خراب شد.

تاورنیه در سفرنامه خود درباره شهر چنین می‌نویسد: «سلطانیه قریه‌ای است که نیم فرسنگ دورتر از جاده بزرگ واقع شده و نزدیک کوهی است. سابقاً مساجد قشنگ داشته و آنچه از آن باقی‌مانده دلالت بر آنچه خراب شده می‌کند، فقط مخروبه آن‌ها باقی است که به مرور ایام معدوم می‌شوند».{{مدرک|نیازمند منبع}}