بوکان: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌شده] | [نسخهٔ بررسی‌شده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۷:
از دههٔ ۱۳۶۰ بوکان مرکز جذب مهاجران زیادی از شمالغرب ایران و خصوصاً بخش‌های کردنشین بوده‌است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://boukan.ir/DesktopModules/News/NewsView.aspx?TabID=1&Site=DouranPortal&Lang=fa-IR&ItemID=3195&mid=13977&wVersion=Staging|عنوان=هفتمین نشست ستاد ملی بازآفرینی پایدار محدوده‌ها و محله‌ها برگزار شد | ناشر =شهرداری بوکان |تاریخ =۱۴ آبان ۱۳۹۴ |تاریخ بازبینی=۲۰ آبان ۱۳۹۴ | پیوند بایگانی =http://web.archive.org/web/20151111083259/http://boukan.ir/DesktopModules/News/NewsView.aspx?TabID=1&Site=DouranPortal&Lang=fa-IR&ItemID=3195&mid=13977&wVersion=Staging | تاریخ بایگانی =۲۰ آبان ۱۳۹۴}}</ref> در زمان [[ناصرالدین شاه|ناصرالدّین شاه]] قاجار، جمعیّت بوکان در سال ۱۸۵۲ میلادی/ ۱۲۳۱ [[خورشیدی]] تحت تملک [[عزیزخان مکری]] تنها یکصد نفر بوده‌است. تا پیش از [[دورهٔ قاجار]] نامی از بوکان در منابع تاریخی و جغرافیایی دیده نشده‌است.
مردم بوکان عمدتاً مسلمان و پیرو [[مذهب]] [[سنی]] [[شافعی]] هستند. [[شیعیان]] و اقلیتی از پیروان سایر ادیان نیز در سطح شهر سکونت دارند. اکثر ساکنان بوکان را کُردها تشکیل می‌دهند و زبان محاوره میان مردم بوکان زبان [[کردی سورانی]] با [[لهجهٔ بوکانی]] است. روایات زیادی در مورد ریشهٔ نام این شهر وجود دارد،
از لحاظ [[گردشگری]]، قدمت بیشتر بناهای تاریخی داخل شهر به [[دوره قاجار]] و دوره [[تاریخ معاصر ایران|معاصر]] بازمی‌گردد. از مهم‌ترین صنایع دستی شهر، [[قالی بافی]] و [[فرش]] است که فرش بوکان از شهرت جهانی برخورد دار است و ۸۵ درصد فرش تولیدی آن به خارج از کشور صادر و مابقی آن در داخل ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد.
| |||