اختلال شخصیت اسکیزویید: تفاوت میان نسخه‌ها

وجه افتراق اختلال شخصیت اسکیزوئید از [[اسکیزوفرنی]]، [[اختلال هذیان]]ی و [[اختلال خلقی]] همراه با خصائص [[روان‌پریشی|روان‌پریشانه]] این است که در اختلالات مزبور بر خلاف اختلال شخصیت اسکیزوئید، علایم روان‌پریشانه مثبت نظیر [[هذیان]] و [[توهم]] دیده می‌شود. بیماران مبتلا به [[اختلال شخصیت پارانوئید]] علی‌رغم اینکه در بسیاری صفات با مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید اشتراک دارند، اما روابط اجتماعی‌شان بیشتر است، سابقه پرخاشگری کلامی دارند، و بیشتر ممکن است احساسات خود را به دیگران [[فرافکنی]] کنند. بیماران دچار اختلال شخصیت وسواسی – جبری و نیز بیماران دچار اختلال شخصیت دوری گزین گرچه از نظر محدود بودن حالت هیجانی کاملاً شبیه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید هستند، اما تنهایی برای آن‌ها ملال‌آور است، سابقه غنی تری از نظر روابط ابژه‌ای دارند، و به اندازه اسکیزوئیدها دچار در خود ماندگی و عزلت لذتبخش آن نمی‌شوند. تفاوت اصلی بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی با بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید به لحاظ نظری در این است که افراد اسکیزوتایپی از لحاظ غرابت ادراک، فکر، رفتار، و روابط اجتماعی، شباهت بیشتری به بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی دارند. بیماران مبتلا به [[اختلال شخصیت دوری‌گزین]] هم گرچه افرادی منزوی و گوشه‌نشین اند، اما عمیقاً دلشان می‌خواهد در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند، حال آنکه این مشخصه در بیماران اسکیزوئید به هیچ وجه وجود ندارند. تفاوت اختلال شخصیت اسکیزوئید از [[اوتیسم|اختلال درخودماندگی (اوتیستیک)]] و [[سندرم آسپرگر]] این است که در دو اختلال اخیر شدت تخریب تعاملات اجتماعی و رفتارها و علایق قالبی بیشتر است.<ref name="ReferenceB">هارولد کاپلان و بنیامین سادوک، چکیده روانپزشکی بالینی، ترجمه فرزین رضاعی. تهران ارجمند. جلد دوم. صفحه416. ISBN 9789644961762</ref>