نثر: تفاوت میان نسخه‌ها

 

=== نثر مُسَجَّع/آهنگین ===

[[سجع|نثر مسجع]] نوشته‌ای است که در آخر جملات آن کلمات هماهنگ یا همان سجع آمده باشد. جملات در نثر مسجع آهنگین می‌باشند و در بعضی از موارد ممکن است این متون با شعر/نظم اشتباه شوند. قدیمی‌ترین نثر مسجع موجود و شناخته شده مناجات نامه و کنز السالکین خواجه عبدالله انصاری در قرن پنجم می‌باشند و از جمله دیگر آثار شناخته شده در این سبک کتاب‌های مقامات حمیدی، گلستان سعدی (۶۵۶ ه‍. ق) و [[بهارستان جامی]] (قرن ۹) می‌باشند.نثر آهنگین در نمایشنامه نویسی و نمایشنامه های گوناگون فارسی نیز کاربردهای گوناگونی دارد."و آنک بردیاست، بر تنش پرنیان، برنهاده سربرسنگ و کف در کف، غرقابه خوناب، چنان نرم و سبکبار، که نه هیچ نسیم، که نه هیچ توفان بی پایابی، بر چهر سیماب گونش هم نیفگند، آنک توی و تنها تو، خفته در تنت برای ابد، نه شرار اتش اسپند همسفر است، نه دخمه سنگسر، نه امواج دریا، نه مربان مادر، و نه من، نه من و نه هیچکس، پرند فگنده بر سراسر خونالود، بر بی شکل تر، بر [[بردیا]]" صحنه مرگ [[بردیا]] از نمایشنامه [[تراژدی اردشیر شاه]]، نوشته [[رضا طاهری بشار]]، نشر [[افراز]]