جعفر بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

 

وی در سال پنجم [[بعثت]] که آزار و شکنجه‌هایی که بت پرستان نسبت به مسلمانان روا می‌داشتند، به اوج خود رسیده و آنان را به ستوه آورده بود، سرکرده گروهی از مسلمانان بود که با اجازه [[محمد]] به سرزمین [[حبشه]] هجرت کردند. چون مردم حبشه از [[اهل کتاب]] و به دین عیسی بودند و می‌شد حدس زد که نسبت به یکتاپرستان مهربان خواهند بود. داستان دفاع جعفر ابن ابی طالب از اسلام و مسلمین در برابر نجاشی پادشاه حبشه (هنگامی که عمروعاص برای برگرداندن آن‌ها با هدایای بسیار به نزد پادشاه رفته و او را تحریک کرده بود) در تاریخ آمده‌است.

 

وی در [[غزوه موته]] (سال هفت بعد از هجرت) رایت سپاه اسلام را داشت، تا آنکه دو دستش را بیفکندند و او با دو دست بریده سعی در برپا نگاه داشتن رایت اسلام داشت. [[محمد]] در مورد او گفت: «خداوند به جای آن دو دست دو بال عطا فرمود که بدانها در بهشت پرواز کند بهر جای که خواهد». وی برادر امام اول شیعیان نیز هست. مزار او در [[موته (اردن)|موته]] است.