بوریس یلتسین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱:
{{بهبود منبع}}
{{Infobox Officeholder
| name
| birth_name
| nickname =
| image = Борис Николаевич Ельцин-1 (cropped).jpg
| caption =
| office1
| president1 =
| term_start1
| term_end1
| predecessor1
| successor1
| office2 =
| president2 =
| term_start2 =
| term_end2 =
| predecessor2
| successor2 =
| birth_date
| birth_place
| death_date
| death_place
| nationality
| residence =
| alma_mater =
| party
| otherparty =
| spouse
| children
| occupation =
| profession =
| cabinet =
| religion
| signature
| awards
| website =
| footnotes =
}}
'''بوریس نیکولایویچ یلتسین''' (Борис Николаевич Ельцин) (زادهٔ ۱ فوریه ۱۹۳۱ – درگذشته ۲۳ آوریل ۲۰۰۷)، نخستین [[رئیسجمهور]] منتخب [[روسیه]] به شیوهٔ [[دموکراتیک]] بود.
خط ۴۶:
در ماه اوت ۱۹۹۱، پس از آنکه گورباچف به خانه ییلاقیش در فورس در کنار [[دریای سیاه]] سفر کرد، تصمیم گرفتند بدون او وضعیت فوقالعاده اعلام کنند. ۱۲ تندرو در یک کودتای غافلگیر کننده، خود را کمیته دولتی برای وضعیت فوقالعاده، اعلام کردند و به مردم گفتند گورباچف چنان بیمار است که قادر به انجام وظایفش نیست. گورباچف در فوروس تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و تمام تلفنها و دیگر وسایل ارتباطی اش قطع شده بود. اما بسیاری در دولت شوروی ارتش و [[کاگب|کا گ ب]] از پیروی از دستورات کمیته اضطراری سرباز زدند. یلتسین از مقر پارلمان روسیه ساختمانی در مسکو که کاخ سفید نامیده میشد، مقاومت را رهبری میکرد. با وجود تنشهای بین جمهوری نوپای روسیه و دولت مرکزی، یلتسین از گورباچف به عنوان رهبر شوروی حمایت کرد. یلتسین در یک فراخوان تاریخی و جسورانه از شهروندان که از رادیوی مستقل خوانده شد و از طریق سرویسهای تلگرافی غربی ارسال گردید، کودتا و توطئه گران را محکوم کرد و خواستار آزادی گورباچف شد. یلتسین اعلام کرد: «بی شک ضروری است به رئیس جمهور کشور گورباچف فرصت داده شود با مردم سخن بگوید. امروز او در حصر است. امکان ارتباط با او از من سلب شدهاست. من کاملاً اطمینان دارم که هموطنان ما اجازه تأیید خودکامگی و بی قانونی توطئه گران را که همه شرم و وجدان را از دست دادهاند نخواهند داد. ما خطاب به نظامیان از آنها میخواهیم، وظیفه والای شهروندی خود را آشکار سازند و در این کودتای ارتجاعی شرکت نکنند. ما تا انجام این خواستهها خواستار یک اعتصاب همگانی و نامحدود هستیم.»
[[پرونده:President and Mrs. Bush show Russian President Boris Yeltsin the South Grounds of the White House and stop at the... - NARA - 186451.tif|بندانگشتی|در [[کاخ سفید]] همراه با [[جرج اچ. دابلیو بوش]] ۱۹۹۲]]
حامیان یلتسین به خیابانها ریختند و در اطراف کاخ سفید در مسکو ساختمانی که دولت روسیه را در خود جا داده بود، گرد آمدند و خیابانهای شهرهای دیگر را نیز پر کردند. مثلاً در [[سن پترزبورگ|سنت پترزبورگ]] مردم به خیابانها ریختند تا حمایت خود را از شهردار آناتولی سوکچاک که از یلتسین در مخالفت با کودتا پشتیبانی میکرد، نشان دهند. اما توطئه گران در مأموریت خود جدی بودند و دست کم در ابتدا از کاربرد زور هراسی نداشتند. در شب بیستم اوت، نفربرهای زرهی به طرف کاخ سفید به حرکت درآمدند و سه مرد جوان را زیر گرفتند و کشتند. اما یلتسین و انبوه فزاینده هوادارانش محکم ایستادند. در پایان کمیته اضطراری حاضر نشد، مسبب خونریزی بیشتری شود. در ساعت ۳ بامداد، ولادیمیر کرچکوف رئیس کاگ ب و یکی از اعضای کمیته اضطراری به یلتسین خبر داد که شکست را میپذیرد. گورباچف به پایتخت بازگشت و ضمن محکوم کردن کودتا و توطئه گران گفت: «این اشخاص از مشکلات دوره گذار و تنش در جامعه و نگرانی از این که چه بر سر ما خواهد آمد، بهرهبرداری کردند و تصمیم گرفتند نقشههای مبالغه آمیزی را به اجرا درآورند که جامعه ما را دستخوش آشوب کامل میکرد.» او همچنین خاطر نشان کرد که اوضاع به نحو برگشتناپذیری تغییر کردهاست. من به کشور دیگری برگشته ام و اکنون خودم هم آدم دیگری هستم.»
یلتسین که در عقیم گذاشتن کودتا، اراده و مهارت سیاسی خود را نشان داده بود، به وضوح در کانون توجه سیاسی قرار گرفت. رهبری و شجاعت او در تمام مدت این حادثه، استعداد واقعی او را در به حرکت درآوردن مردم روسیه و رودست زدن به رهبران کودتا نشان داد. او برای خنثی کردن آنها نقشههای زیرکانه ای طراحی کرده و از فناوریهای جدید برای ارتباط با غرب علیرغم قطع خطوط تلفنی عادی بهره برده بود. افزون برآن با پخش گزارشهای داخلی تأیید نشده مبنی بر استعفای برخی توطئه گران سبب حالت سردرگمی در میان خود آنها شد. به گفته جان موریسون نویسند سرگذشت یلتسین رفتار یلتسین در جریان کودتا بیش از صرف شجاعت را نشان میداد. او نه تنها رو در روی رهبران کودتا ایستاد، بلکه با آمیزه ای از غلو و حیلهگری آنها را از دور خارج کرد.
[[پرونده:Boris Yeltsin.jpg|بندانگشتی]]
گورباچف در ۲۴ اوت از رهبری حزب کمونیست شوروی کنارهگیری کرد. تنها چند روز بعد خود حزب منحل شد. هرچند گورباچف به تلاش برای تأثیرگذاری در آینده اتحادیه شوری، ادامه داد، اما دیگر اعتبارش را از دست داد بود. در دسامبر یلتسین با لئونید کراچکوف از اوکراین و استانیسلاو شوشکوویچ از بلاروس ملاقات کرد تا در مورد آینده اتحاد شوروی به بحث بپردازند. آنها از گورباچف برای این نشست دعوت نکرده بودند. سه رهبر به اتفاق هم پیمانی را امضا کردند که پایان عمر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و ایجاد کشورهای مستقل مشترکالمنافع را به جای آن اعلام میکرد.<ref>{{پک|بجورنلوند|۱۳۸۸|ک=جنگ سرد|ص=100}}</ref>
[[پرونده:Boris Yeltsin waves.jpg|بندانگشتی]]
جانبداری بوریس یلتسین از برقراری [[دموکراسی]] در روسیه و کمک وی به این روند، از او در میان کشورهای [[غربی]] که خواهان فروپاشی شوروی بودند، یک چهره [[دموکرات]] ساخت.
|