مارشال مکلوهان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
فاصله اصلاح شد |
||
خط ۱۱:
|death_date = {{Death date and age|1980|12|31|1911|7|21|mf=y}}
|death_place = [[تورنتو]]، [[انتاریو]]، [[کانادا]]
|school_tradition =
|main_interests = [[رسانه]]
|notable_ideas = [[رسانه پیام است]]، [[دهکده جهانی]]
|influences = [[هارولد اینیس]]، [[Eric A. Havelock]], [[Thomas Nashe]], [[جی کی چسترتون]]، [[I. A. Richards]], [[F. R. Leavis]], [[ویندهام لوئیس]]، [[جیمز جویس]]، [[مارسل دوشان]]
|influenced = [[والتر جی.
|signature =
}}
خط ۵۷:
در عروس مکانیکی، مک لوهان جهت توجه خود را به سمت آنالیز و تفسیر تعداد زیادی مثال از اقناع در فرهنگ عامه معاصر میچرخاند. این در واقع به صورت طبیعی دنباله کار قبلی او در زمینه کارکرد منطق و معانی بیان درسهای سهگانه کلاسیک در جهت اقناع بود. در این مرحله بود که توجه او به صورت چشمگیری به نکته دیگری جلب شد: مطالعه تأثیر رسانههای ارتباطی بدون در نظر گرفتن محتوای آنها. سخن کوتاه مشهور او «رسانه پیام است» (که در کتاب درک رسانهها: امتداد انسان، چاپ شده در سال ۱۹۶۴ بهطور کامل تشریح شده) توجه را به این تأثیر ذاتی رسانههای ارتباطی جلب میکند.
مک لوهان همچنین انتشار مجله کاوش را با یک انسانشناس به نام ادموند تد کارپنتر آغاز کرد. مک لوهان در نامهای که در تاریخ ۳۱ می ۱۹۵۳ به والتر آونگ نوشته اطلاع
تام ولف اظهار میکند که کارهای مک لوهان تأثیراتی پنهانی از فیلسوف کاتولیک تیل هارد دچاردین گرفتهاست که نظراتش دربارهٔ ایدههای مک لوهان مخصوصاً ایده تکامل تدریجی ذهن بشر به «نوزفر» سابقه بیشتری دارد. ولف اینچنین استدلال میکند که مک لوهان تصور میکرد که وابستگی او به یک متخصص الاهیات کاتولیک ولو موقوف به کلیسای رم، ممکن است باعث شود مخاطبان روشنفکری که سعی در جذب آنها داشت مطالبش را رد کنند پس در کتابهای منتشر شده اش همهٔ ارجاعها به چاردین را حذف کرد. در حالیکه به صورت خصوصی به این تأثیرات اعتراف داشت.
خط ۹۳:
{{ترتیبپیشفرض:مکلوهان، مارشال}}
[[رده:مارشال مکلوهان]]
[[رده:آیندهپژوهان]]
|