[[پرونده:حزب کارگزاران سازندگی.jpg|بندانگشتی|چپ|250px|نشانوارهنشانوارۀ سابقپیشین حزب کارگزاران سازندگی]]
در آذر ماه ۱۳۷۴ شانزده تن از وزیران، معاونان و نزدیکان [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، رئیس‌جمهور وقت ایران، در بیانیه‌ای با عنوان «خدمتگزارانخدمت‌گزاران سازندگی» اعلام کردند در انتخابات [[مجلس پنجم]] فعالانه حاضر خواهند شد و فهرستی از نامزدهای مورد حمایت خود را معرفی خواهند کرد. این اقدام با واکنش منفی شدید [[جناح راست جمهوری اسلامی ایران]] رو به رو شد که این اقدام را دخالت [[قوه مجریه|قوۀ مجریه]] در [[قوه مقننه|قوۀ مقننه]] قلمداد کردند و وزرای امضاکنندهامضاکنندۀ بیانیه را تهدید به [[استیضاح]] نمودند و حتی طرح بررسی کفایت [[رئیس‌جمهور]] در مجلس را مطرح کردند.<ref>{{یادکرد وب | عنوان=نسخه چاپی | وبگاه=YJC | تاریخ=2014-04-02 | سال=2014 | پیوند=http://www.yjc.ir/fa/print/4728064 | کد زبان=fa | تاریخ بازبینی=2017-04-25}}</ref><ref>{{یادکرد وب | عنوان=. : Student News Agency :. - خبرگزاری دانشجو - حزب کارگزاران؛ از تأسیس تا تغییر/ حامی دیروز گفتمان سازندگی با شرط امروز حزب کنار نیامد | وبگاه=SNN.ir | تاریخ=2014-10-20 | سال=2014 | پیوند=http://www.snn.ir/print/363701 | کد زبان=fa | تاریخ بازبینی=2017-04-25}}</ref><ref>{{یادکرد وب | عنوان=چاپ | وبگاه=شبکه اطلاع‌رسانی خبر ایران | تاریخ=2014-04-08 | سال=2014 | پیوند=http://www.inni.ir/Incsys/PrtNews.aspx?l=Fa&code=2836&k=1 | کد زبان=fa | تاریخ بازبینی=2017-04-25}}</ref>
در نهایت با فرمان [[مقام رهبری در ایران|رهبر جمهوری اسلامی]]، مبنی بر حضور نداشتن وزیران در این گروه، غائله فروکش کرد و با حذف ۱۰ وزیر، به یک جمع ۶ نفره کاهش یافت که شامل ۵ معاون رئیس‌جمهور و شهردار تهران می‌شدند، که با صدور بیانیه‌ای با عنوان «کارگزاران سازندگی» حضور خود را در عرصهعرصۀ انتخابات اعلام کردند. این گروه با فشار [[شورای نگهبان]] فعالیت انتخاباتی خود را با عنوان «جمعی از کارگزاران سازندگی» سامان داد.<ref>حمید کاویانی، ''پیشگامان اصلاحات''، روزنامهروزنامۀ سلام، تهران: پائیز ۱۳۷۹، صص ۱۱۶–۱۱۷، {{شابک|964-92512-8-6}}</ref>
بدین ترتیب، حزب کارگزاران سازندگی ایران تأسیس شد. هر چند که [[محمدعلی نجفی (سیاستمدار زاده ۱۳۳۰)|محمدعلی نجفی]]، علاوه برعلاوه‌بر این ۶ نفر، در جلسات هیئت مؤسس شرکت می‌کرد. کارگزاران به دست محفلی از مدیران تأسیس شد که اغلب از ۳ استان کشور برخاسته بودند؛ [[کرمان]]، [[اصفهان]] و [[یزد]]. در روز تأسیس این حزب، مرعشی علاوه برعلاوه‌بر مدیران داخل دولت و اقوام نزدیک، از شماری از افراد چپ آن روز نظیر [[اسحاق جهانگیری]]، [[غلامرضا آقازاده]]، [[مهدی کروبی]]، [[سید محمد خاتمی]] و چند تن دیگر نیز دعوت به عمل آورد. اما از میان این جمع چهره‌های سرشناس چپ نظیر [[مهدی کروبی]] و [[محمد خاتمی]] به دلیل فعال بودن در [[مجمع روحانیون مبارز]] در آن جلسه و جلسات بعدی حزب حاضر نشدند. بعدپس از اکبر هاشمی رفسنجانی که به عنوان پدر معنوی حزب خوانده می‌شد و اصلیتی [[استان کرمان|کرمانی]] دارد، [[حسین مرعشی]]، [[فائزه هاشمی]] (دختر رئیس‌جمهور)، [[محمد هاشمی]] (برادر رئیس‌جمهور)، [[علی هاشمی]] (برادرزاده رئیس‌جمهور)، [[محسن هاشمی رفسنجانی]] (پسر ارشد رئیس‌جمهور) و [[اسحاق جهانگیری]] نیز خاستگاهی کرمانی دارند. [[رضا امراللهی]] و [[فاطمه رمضان‌زاده]] نیز از منطقهمنطقۀ مجاور کرمان یعنی [[استان یزد|یزد]] وارد حزب شدند. بعدپس از طیف مدیران کرمانی و یزدی، دومین حلقه پر نفوذ حزب را اصفهانی‌ها تشکیل می‌دهند که در این جمع دو نفر سرشناس ترند و هنوز هم به عنوان «مردان سایهسایۀ رفسنجانی» گردانندهگردانندۀ حزب هستند، این زوج [[غلامحسین کرباسچی]] و [[محمد عطریانفر]] هستند. گرچه هاشمی رفسنجانی خود در سال 1395۱۳۹۵ درگذشت.
