'''''پابرهنه‌ها''''' {{به رومانیایی|Desculț}} رمانی در گونه [[واقع‌گرایی سوسیالیستی]] از [[زاهاریا استانکو]] نویسندهٔ رومانیایی است که در سال ۱۹۴۸ میلادی منتشر شده‌است. درخشش این رمان را به اندازه‌ای دانسته‌اند که استانکوی شاعر را یک‌شبه به استانکوی رمان‌نویس بدل کرد و کتاب در عرض دو سال به بیش از سی زبان ترجمه شد.<ref name="ReferenceA">شاملو، احمد، پابرهنه‌ها اثر زاهاریا استانکو، تهران، نگاه، ۱۳۹۳، مقدمه.</ref>
این [[رمان]] به دست [[احمد شاملو]] به فارسی ترجمه شده‌است. او ابتدا در سال ۱۳۳۶ بخش‌هایی از آن را به همراه عطا بقایی ترجمه کرد که سال ۱۳۳۷ در ضمیمه رایگان هفته‌نامه آشنا منتشر شدند. سپس ترجمه کامل این اثر را در سال ۱۳۵۰ به اتمام رساند و منتشر کرد.<ref>[http://shamlou.org/?p=523 سال‌شمار زندگی شاملو]</ref> شاملو در مورد این کتاب گفته‌است هنگام خواندنش آرزو می‌کردم کاش زندگی‌نامه من بود.<ref name="ReferenceA"/>
فصل آخر این کتاب در نسخهٔ ترجمهٔ شاملو وجود ندارد و [[محمدعلی صوتی]] در کتابی با نام گل‌های خاک این فصل را منتشر نموده‌است. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقدمهٔ کتاب گل‌های خاک: فصل آخر کتاب پابرهنه‌ها - ترجمه محمدعلی صوتی (۱۳۶۱)}}</ref><br />
<br />
== داستان <ref>{{یادکرد وب|عنوان=توصیه کتاب: پابرهنه‌ها|نشانی=https://www.1pezeshk.com/archives/2016/04/zaharia-stancu.html|وبگاه=یک پزشک|تاریخ=۱۳۹۵-۰۱-۱۵\۱۰:۴۲:۱۷|بازبینی=2020-06-11|کد زبان=fa-IR}}</ref> ==
واقعه، پیش از قیام دهقانىدهقانی و بزرگ سال ۱۹۰۷، در روستایىروستایی در اولتنین رخ مى‌دهدمی‌دهد. داریه، جوانکىجوانکی کشاورز، داستان زندگىزندگی والدین و پدربزرگ و مادربزرگش را از زبان عمۀعمهٔ خود مى‌شنودمی‌شنود: مادرش در پانزده‌سالگىپانزده‌سالگی ازدواج مى‌کندمی‌کند. پس از دو سال، بیوه‌اىبیوه‌ای بى‌چیزبی‌چیز مى‌گرددمی‌گردد و مجبور مى‌شودمی‌شود با دو فرزند خود نزد والدینش برگردد که با اکراه او را دوباره مى‌پذیرندمی‌پذیرند. تازه وقتىوقتی با مرد زن‌مرده‌اىزن‌مرده‌ای که دو بچه دارد ازدواج مى‌کند،می‌کند، سرنوشتش قابل تحمل‌تر مى‌شودمی‌شود. هرچند خویشاوندان همسر دوم، در آغاز، با خشونت و خصومتىخصومتی بداندیشانه با او رفتار مى‌کنند،می‌کنند، بالاخره وىوی به یمن رفتار جدىجدی و قاطعانه‌اش براىبرای خود احترامىاحترامی به وجود مى‌آوردمی‌آورد.
داریه کوچولو هر روز شاهد خشونت کشاورزانىکشاورزانی است که زود دست به چاقو مى‌برندمی‌برند و با زنان و کودکانشان بدرفتارىبدرفتاری مى‌کنندمی‌کنند. اغفال دختران، زنا و تجاوزهاىتجاوزهای جنسىجنسی از چشم کودکان پنهان نمى‌ماندنمی‌ماند. قحطى،قحطی، که به دنبال تابستان خشک و بى‌بارانبی‌باران ۱۹۰۶ سرمى‌رسد،سرمی‌رسد، خشم کشاورزان فقیرتر را به حد اعلا مى‌رساند،می‌رساند، زیرا نجیب‌زادگان راضىراضی نمى‌شوندنمی‌شوند به اندازۀاندازهٔ نانشان به آنها گندم قرض دهند. نجیب‌زاده‌اىنجیب‌زاده‌ای سگ‌ها را به جان آنها مى‌اندازدمی‌اندازد. خدمۀخدمهٔ آنها به یکىیکی از متقاضیان تیراندازىتیراندازی مى‌کنندمی‌کنند. کشاورزانىکشاورزانی که پىپی کار خود مى‌روندمی‌روند به دست ژاندارمها بازداشت و بى‌رحمانهبی‌رحمانه شکنجه مى‌شوندمی‌شوند. وقتىوقتی در سالون اجتماعات محل، یکىیکی از ژاندارمها سه دهقان پاىپای در بند کاملا بى‌دفاعبی‌دفاع را، که پس از شکنجه‌هاىشکنجه‌های وحشتناک دیگر به سختىسختی مى‌توانندمی‌توانند روىروی پاهایشان بایستند، کتک مى‌زند،می‌زند، کشاورزان هیچ مرعوب زورگویىزورگویی و خشونت نمى‌شوندنمی‌شوند: جمعیت خشمگین ژاندارم را مى‌کشدمی‌کشد. رمان با این ماجرا به پایان مى‌رسدمی‌رسد که کشاورزان زندانىزندانی را وسط زمستان به شهر مجاور منتقل مى‌کنندمی‌کنند. نویسنده سرنوشت داریۀداریهٔ جوان را همچنان در رمانهاىرمانهای متعدد دیگر پى‌گیرىپی‌گیری مى‌کندمی‌کند.
استانکو، زندگىزندگی سخت و فقیرانۀفقیرانهٔ کشاورزان، تجربیات شخصىشخصی دورۀدورهٔ جوانىجوانی و حوادث سیاسىسیاسی را، با سرمشق گرفتن از شولوخوف ، از دیدگاه واقع‌گرایىواقع‌گرایی سوسیالیستىسوسیالیستی توصیف مى‌کندمی‌کند. خشونت روستاییان را به عنوان پى‌آمدپی‌آمد فقر و ظلم نجیب‌زادگان، که از دیدگاه نبرد طبقاتىطبقاتی استثمارگران بى‌ملاحظه‌اىبی‌ملاحظه‌ای هستند، شرح مى‌دهدمی‌دهد. نویسنده در توصیف مرسوم و ساده‌شدۀساده‌شدهٔ جامعه غرق نمى‌شود؛نمی‌شود؛ اعتیاد به الکل و انحطاط اخلاقى،اخلاقی، که در بین اهالىاهالی روستا همچنان در حال گسترش است، با واقع‌گرایىواقع‌گرایی خشنىخشنی ترسیم مى‌شودمی‌شود. استانکو شرح جزئیات مفصل را، به کمک گفتگوها، ماهرانه دلپذیر کرده و، از طریق رجوع به گذشته و بررسىبررسی مجدد مسائل، کشش و جاذبۀجاذبهٔ داستان را تقویت کرده‌است. بازگویىبازگویی موفقیت‌آمیز او از طرز تفکر و طرز بیان خاص کشاورزان-استانکو بسیارىبسیاری از واژه‌هاىواژه‌های بومىبومی برگرفته از زبان ترکىترکی را وارد داستان خود مى‌کندمی‌کند -ارزش این اثر را بالا مى‌برد؛می‌برد؛ اثرىاثری که، فارغ از زمان تألیف خود و ارتباطات اجتماعىاجتماعی مؤلف، مى‌تواندمی‌تواند مورد قضاوت قرار گیرد.
