تعدادی از [[مذاهب]] در طول قرون دوم و سوم میلادی در سراسر امپراتوری [[روم]]، پیروانی را برای خود جلی کرده‌اند. مراسم نیایش [[ایزیس]] و [[میترا]]ها طرفداران زیادی داشت،داشت اما مهارت [[سنت پلمسیحیان]] (پلغالباً توسط امپراتوران رومی مورد شکنجه شدیدی قرار می‌گرفتند. امپراتوری مقدس)روم در تبلیغمقابل کمکادیانی کردکه تابا مسیحیتمذاهب رسمی و خدایان رومی در جنگ نبودند یا تقدیس امپراتور را به صورتزیر مذهبسؤال اصلینمی‌برند، مردمبا روم،آزاداندیشی درو تحمل برخورد می‌کرد. اعتقادات مسیحیان، از جمله اعتقاد آنان به رستاخیز پس از مرگ دورانکه اوریشه در آید.رستاخیز عیسی مسیح پس از مصلوب شدنش داشت و همچنین شهامت عده ای از [[مسیحیان]]غالباًدر مقابل شکنجه و کشته شدن توسط امپراتورانحکومت رومیروم، موردافراد شکنجهو شدیدیبینندگان قراربیشتری می‌گرفتند،را امابه خود جذب می کرد. در نهایت به رغم تمام این محدودیت ها و سرکوب ها، سرانجام پس از 4 قرن که گاهی شکنجه و تعقیب مسیحیان اوج گرفته و گاهی کاهش می یافت، مسیحیت در حدود سال 500 میلادی به عنوان [[دین]] رسمی این امپراتوری پذیرفته شد.
بازده حواری مسیح، پس از خیانت [[یهودا اسخریوطی]] و مصلوب شدن عیسی مسیح و رستاخیز عیسی مسیح پس از سه روز، یک شخص دیگر به نام [[متیاس|ماتیاس]]<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عهدجدید، اعمال رسولان، باب ۱، آیه ۱۸ الی ۲۶.}}</ref> را به جای یهودا اسخریوطی که خود را حلق آویز کرده و خودکشی کرده بود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عهدجدید، انجیل متی، باب 27، آیۀ 5}}</ref>، انتخاب کردند و به این ترتیب مجدداً 12 نفر شدند.
امپراتوری رم در مقابل ادیانی که با مذاهب رسمی و خدایان رومی در جنگ نبودند یا تقدیس امپراتور را به زیر سؤال نمی‌برند، با آزاداندیشی و تحمل برخورد می‌کرد. مذهب ملی رومیها قدری سرد و بی‌روح بود و تعجبی ندارد که ادیان دارای جنبه‌های روحانی و احساسی بیشتر، محبوبیت بیشتری پیدا کردند.
