محمدرضا پهلوی: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Viera iran (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
←انقلاب سفید و پیامدهای آن: اجماع به معادل فارسی گردهمایی و مبداء به معادل فارسی آغاز تغییر داده شد |
||
خط ۱۵۹:
[[پرونده:Morocco Stamp on the commemorative of 2500th Iranian Empire.png|بندانگشتی|تمبر یادبود کشور [[مراکش]] بمناسبت [[جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران]] با فرتوری از محمدرضا شاه پهلوی.]]
در ابتدای [[دهه ۱۳۵۰|دهه پنجاه خورشیدی]]، میلیونها [[دلار]] برای برگزاری [[جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران]] در [[تخت جمشید]] هزینه شد و بزرگترین
در سال ۱۳۵۱، یعنی در خاتمه برنامه عمرانی چهارم، به گزارش سفارت آمریکا در ایران کشور دچار [[تورم]] فزاینده شدهاست و قیمت مواد غذایی که سبد غذایی مردم فقیر و متوسط را تشکیل میدهد، تا دو برابر افزایش یافته اما دستمزدها متناسب با آن رشد نکردهاست. کارشناسان سازمان برنامه به محدودیتهای رشد و نیز تورم و نابرابری توزیع درآمد آگاه بودند و لذا در برنامه عمرانی پنجم بر رشد تحصیلات، خدمات بهداشتی، اصلاح توزیع درآمد، ثبات قیمتها، جذب جوانان جویای کار و افزایش رفاه اجتماعی تمرکز کردند. این کار به قیمت توقف پروژههای عمرانی بزرگ و سرمایه بر بود. این طرح در کنفرانسی در شهریور ۱۳۵۱ ارائه شد و شاه آن را مشروط به عدم کاهش هزینههای نظامی پذیرفت. اما پس از بروز [[جنگ یوم کیپور|جنگ یوم کیپور یا جنگ اعراب و اسرائیل ۱۹۷۳]] قیمت نفت ناگهان افزایش یافت؛ لذا در آغاز سال ۱۳۵۳، شاه تصمیم به تطبیق هزینههای عمومی با سطح جدید درآمدهای نفتی کرد و در نتیجه، برنامه عمرانی پنجم بازنویسی شد و وزرا مشتاق به تأمین سرمایههای کلان برای پروژههای عمرانی بزرگی بودند که سال ۱۳۵۱ متوقف شده بود. آنها با دور زدن سازمان برنامه و نخستوزیر، مستقیماً نزد شاه رفته و برای تأمین مالی پروژههای خود مجوز گرفتند. وزرا خواهان برنامه توسعه ای با چهار برابر حجم سرمایهگذاری بودند که [[عبدالمجید مجیدی]]، رئیس سازمان برنامه، مخالف آن بود. نهایتاً، [[فریدون هویدا]]، قادر به اتخاذ موضع میان آنها نشد و سه سناریو را تدوین کرد و به شاه ارائه داد. در کنفرانس رامسر در مرداد ۱۳۵۳ به ریاست شاه، حجم اعتبارات برنامه برای سه سال و نیم باقی مانده از ۳۵٫۷ به ۶۸ میلیارد دلار میرسد و بخش کوچکی از آن به دغدغههای سازمان برنامه اختصاص مییابد. به نوشته بایندر، در خصوص نقش شاه در کنفرانس رامسر دو تصویر متفاوت ارائه شدهاست. در تصویری که وفاداران حکومت پهلوی نظیر مجیدی ارائه دادهاند، شاه جانب ملاحظات سازمان برنامه را گرفتهاست و در تصویر منتقدان وی بر رشد سریع بدون توجه به ملاحظات آن، تأکید داشتهاست. این تصمیمات سبب شد که تورم کشورهای صادرکننده محصولات به اقتصاد ایران تحمیل شود و نیز پایانههای ورودی کشور یارای ورود این حجم واردات را نداشته باشد. در نهایت، اجرای این برنامه منجر به بروز [[بیماری هلندی]] در اقتصاد ایران میشود، که البته هنوز به لحاظ نظری توسط اقتصاددانان صورتبندی نشده بود. ورود ثروت بادآورده نفتی به اقتصاد و افزایش فزاینده هزینههای حکومت، منجر به یک تورم شدید و کاهش تولیدات کارخانهها گشت. در نتیجه دولت [[جمشید آموزگار]] در سال ۱۳۵۶ مجبور به اتخاذ سیاست [[ریاضت اقتصادی]] شد. این وضعیت منجر به بروز نارضایتی عمومی شد که راه را برای انقلاب هموار کرد.<ref>{{پک|Bayandor|2018|ک=The Shah, the Islamic Revolution and the United States|ص=94-96}}</ref>
|