هادریان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۷:
در حول و حوش دوران تصدی منصب کوایستوری{{نشان|شصت و هفت}}_در ۱۰۰ یا ۱۰۱_ هادریان با نوه خواهر{{نشان|پنج}} هفده یا هجده سالهٔ تراژان به نام [[ویبیا سابینا]] ازدواج نمود. خودِ تراژان به نظر می‌رسید که نسبت به این ازدواج رغبتی ندارد، و نیز بعدها ثابت شد که روابط این زوج با یکدیگر به گونه ای رسواکننده خراب است.<ref>Robert H. Allen, ''The Classical Origins of Modern Homophobia'', Jefferson: Mcfarland, 2006, {{ISBN|978-0-7864-2349-1}}, p.{{nbsp}}120</ref> ممکن است ازدواج توسط همسر امپراتور یعنی پومپیا پلوتینا ترتیب داده شده باشد. این بانوی فرهیخته{{نشان|شصت و نه}}و متنفذ در بسیاری از ارزش‌ها و علایق با هادریان اشتراک فکری داشت؛ از جمله ایدهٔ امپراتوری روم به عنوان [حکومتی] مشترک المنافع{{نشان|هفتاد}} با یک زیربنای فرهنگی هلنی (یونانی){{نشان|هفتاد و یک}}.<ref>Hidalgo de la Vega, Maria José: "Plotina, Sabina y Las Dos Faustinas: La Función de Las Augustas en La Politica Imperial". ''Studia historica, Historia antigua'', 18, 2000, pp. 191–224. Available at [http://campus.usal.es/~revistas_trabajo/index.php/0213-2052/article/viewFile/6224/6238]. Retrieved 11 January 2017</ref> اگر هادریان به عنوان جانشین تراژان منصوب می شدْ پلوتینا و [[خانواده گسترده]] اش می‌توانستند پرستیژ اجتماعی و نفوذ سیاسی شان را پس از مرگ تراژان نیز حفظ کنند.<ref>Plotina may have sought to avoid the fate of her contemporary, former empress [[Domitia Longina]], who had fallen into social and political oblivion: see François Chausson, "Variétés Généalogiques IV:Cohésion, Collusions, Collisions: Une Autre Dynastie Antonine", in Giorgio Bonamente, Hartwin Brandt, eds. , ''Historiae Augustae Colloquium Bambergense''. Bari: Edipuglia, 2007, {{ISBN|978-88-7228-492-6}}, p.143</ref> هادریان همچنین توانست روی پشتیبانی مادرهمسر خود ''[[سالونینا ماتیدیا]]'' که فرزندِ خواهرِ محبوب تراژان یعنی ''اولپیا مارچانا''{{نشان|هفتاد و دو}} بود حساب کند.<ref>Marasco, p. 375</ref><ref>Tracy Jennings, "A Man Among Gods: Evaluating the Significance of Hadrian's Acts of Deification." ''Journal of Undergraduate Research'': 54. Available at [http://www3.nd.edu/~ujournal/wp-content/uploads/Full-Print-Edition-with-cover_09-10.pdf#page=62] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170416045613/http://www3.nd.edu/~ujournal/wp-content/uploads/Full-Print-Edition-with-cover_09-10.pdf|date=16 April 2017}}. Accessed 15 April 2017</ref> زمانی که اولپیا مارچانا در ۱۱۲ درگذشت، تراژان وی را تقدیس{{نشان|بیست}} نمود و سالونینا ماتیدیا را عنوان [[آگوستوس (عنوان)|آگوستا]] بخشید.<ref>This made Hadrian the first senator in history to have an ''Augusta'' as his mother-in-law, something that his contemporaries could not fail to notice: see Christer Brun, "Matidia die Jüngere", IN Anne Kolb, ed. , ''Augustae. Machtbewusste Frauen am römischen Kaiserhof?: Herrschaftsstrukturen und Herrschaftspraxis II. Akten der Tagung in Zürich 18. -20. 9. 2008''. Berlin: Akademie Verlag, 2010, {{ISBN|978-3-05-004898-7}}, p.{{nbsp}}230</ref>
رابطهٔ شخصی هادریان با تراژان پیچیده بود و ممکن است سرد بوده باشد. هادریان ظاهراً می‌کوشید به واسطهٔ طرح دوستی ریختن با دوستان پسر تراژان (تراژان گرایش‌های [[همجنس‌گرایی|همجنس‌گرایانه]] داشت) نفوذی بر تراژان اعمال نماید، یا بر تصمیمات وی اثر بگذارد؛ و همین امر موجب بروز منازعاتی ناشناخته در حول و حوش ازدواج هادریان و سابینا شد.<ref>Thorsten Opper, ''Hadrian: Empire and Conflict''. Harvard University Press, 2008, p.170</ref><ref>David L. Balch, Carolyn Osiek, eds. , ''Early Christian Families in Context: An Interdisciplinary Dialogue''. Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Publishing, 2003, {{ISBN|0-8028-3986-X}}, p.{{nbsp}}301</ref> در اواخر حکمرانی تراژان، هادریان نتوانست منصب [[کنسول روم|کنسولی]] ارشدی تصاحب کند و تنها در ۱۰۸ «کنسول جانشین»{{نشان|هفتاد و چهار}} گردید؛<ref>Anthony R Birley, ''Hadrian: The Restless Emperor'', p.{{nbsp}}54</ref> این امر به وی وضعی مساوی با دیگر اعضای اشرافیت سناتوری داد<ref>Alan K. Bowman, Peter Garnsey, Dominic Rathbone, eds. , ''The Cambridge Ancient History'', XI, p. 133</ref> اما هنوز امتیاز خاصّی که شایستهٔ یک وارث تاج و تخت باشد را نداشت.<ref>Mackay, Christopher. ''Ancient Rome: a Military and Political History''. Cambridge U. Press: 2007, {{ISBN|0-521-80918-5}}, p.{{nbsp}}229</ref> اگر تراژان اراده کرده بود، می‌توانست شاگرد خود (هادریان) را به مقام پاتریسی{{نشان|هفتاد و پنج}} و مزایای آن_ از جمله جهش به مقام کنسولی بدون داشتن تجربهٔ قبلی به عنوان تریبون_ ارتقاء دهد؛ اما چنین ننمود.<ref>Fündling, 335</ref> هرچند هادریان ظاهراً منصب تریبون مردم{{نشان|پنجاه و نه}} را عهده‌دار شد (در حالی که یکسال جوانتر از عرف معمول بود) وادار به ترک [[داکیه]] و تراژان گردید تا منصب را به عهده بگیرد؛ و تراژان نیز ممکن است همین را خواسته باشد که هادریان از وی دور گردد.<ref>Gabriele Marasco, ed. , ''Political Autobiographies and Memoirs in Antiquity: A Brill Companion''. Leiden: Brill, 2011, {{ISBN|978-90-04-18299-8}}, p.{{nbsp}}375</ref> [[تاریخ قیصرها|تاریخ آگوستا]] هدیهٔ تراژان به هادریان را حلقه الماسی توصیف می‌کند که تراژان شخصاً از [[نروا]] دریافت داشته بود، [هدیه ای که] «سبب تشجیع امیدهای هادریان برای عروج به تاج و تخت گردید».<ref>''Historia Augusta'', ''Life of Hadrian'', 3.7</ref><ref>In 23 BC [[Augustus]] handed a similar ring to his heir apparent, [[Marcus Vipsanius Agrippa|Agrippa]]: see Judith Lynn Sebesta, Larissa Bonfante, eds. , ''The World of Roman Costume''. University of Wisconsin Press, 1994, p. 78</ref> در حالی که تراژان فعالانه پیشرفت‌های هادریان را تصدیق می‌نمود، این کار را با احتیاط انجام می‌داد.<ref>Fündling, 351</ref>
=== جانشینی ===
| |||