'''[[جفت‌پایه|جفت باز]]''' (base pair)(به اشتباه ، به صورت جفت پایه هم ترجمه شده است) در [[زیست‌شناسی مولکولی]] و [[ژنتیک]]، به دو [[نوکلئوتید]] با ترکیبات مکمل مخالف روی رشته‌های
[[آران‌ای]] (RNA) و [[دی‌ان‌ای]] (DNA)، که با [[پیوند هیدروژنی]] به هم متصل شده‌اند، اطلاق می‌شود. در مدل جفت پایهباز [[جیمز واتسون|واتسون]] و [[فرانسیس کریک|کریک]] برای DNA، [[آدنین]](A) با [[تیمین]](T) و [[گوانین]] (G) با [[سیتوزین]](C) جفت پایهباز تشکیل می‌دهند. در مولکول آران‌ای، [[تیمین]] توسط [[یوراسیل]] (U) جایگزین شده‌است. به وجود آمدن مدل‌های تناوبی پیوند هیدروژنی، مانند مدل‌های جفت پایهباز وابل<ref>Wobble base pair</ref> و جفت پایهباز هوگستین،<ref>Hoogsteen base pair</ref> بخصوص در مولکول آران‌ای، باعث پیچیدگی و کارآمدن هرچه بیشتر ساختار سوم شده‌است. لازم است ذکر شود که جفت شدن مکانیسمی است که طی آن کدون‌های روی مولکول‌های mRNA در طی فرایند ترجمه در پروتئین سازی، توسط آنتی کدون‌های روی tRNA شناسایی می‌شوند. برخی از آنزیم‌های اتصال دهندهٔ دی‌ان‌ای یا آران‌ای می‌توانند الگوهای جفت پایهباز ساز خاصی را تشکیل دهند که نشانگر مناطق خاص نظارتی از ژن است.
اندازهٔ یک ژن یا تمام ژنوم یک [[موجود زنده]]، اغلب با جفت‌های پایهباز اندازه‌گیری می‌شود. زیرا دی‌ان‌ای معمولاً دورشته ایست؛ بنابراین، تعداد کل جفت‌های پایهباز برابر تعداد نوکلئوتیدهای یک رشته می‌باشد. (به استثناء ساختارهای تک‌رشته‌ای‌های کدنشدهٔ [[تلومر]]ها). طول ژنوم هاپلوئید انسان‌ها (با ۲۳ کروموزوم) حدوداً ۳ میلیارد جفت پایه شامل ۲۵٬۰۰۰–۲۰٬۰۰۰ ژن خاص تخمین شده‌است. کیلوبیس (kb)، [[واحد اندازه‌گیری]] در [[زیست‌شناسی]] مولکولی می‌باشد که برابر ۱۰۰۰ جفت پایهباز دی‌ان‌ای یا آران‌ای است.
