پشته پروتکل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ترجمه پاراگراف اول |
بخش دوم |
||
خط ۴:
درپیاده سازی عملی، پشته های پروتکل اغلب به سه بخش اصلی تقسیم می شوند: رسانه، حمل و نقل و برنامه های کاربردی. یک [[سیستم‌عامل|سیستم عامل]] یا پلتفرم خاص اغلب دارای دو رابط نرم افزاری کاملاً تعریف شده است: یکی بین لایه های رسانه و حمل و نقل و دیگری بین لایه های حمل و نقل و برنامه ها. رابط رسانه به حمل و نقل تعریف می کند که چگونه نرم افزار پروتکل حمل و نقل از انواع رسانه و سخت افزار خاص استفاده کند و با درایور دستگاه در ارتباط است. به عنوان مثال، این سطح رابط چگونگی گفتگوی نرم افزار انتقال [[TCP/IP|TCP / IP]] را با کنترل کننده رابط شبکه تعریف می کند. نمونه هایی از این رابط ها شامل ODI و NDIS در محیط Microsoft Windows و [[DOS]] است. رابط برنامه به حمل و نقل نحوه استفاده برنامه های کاربردی از لایه های حمل و نقل را تعریف می کند. به عنوان مثال، این سطح رابط، چگونگی صحبت یک برنامه مرورگر وب با نرم افزار حمل و نقل TCP / IP را تعریف می کند. نمونه هایی از این رابط ها شامل پریزهای Berkeley و System V STREAMS در محیط های یونیکس مانند و Winsock برای مایکروسافت ویندوز است.
== تعریف کلی مجموعه پروتکل ==
T ~ ~ ~ T
[A] [B]_____[C]
سه کامپیوتر B، A و C را در نظر بگیرید. A و B هر دو دارای تجهیزات رادیویی هستند و می توانند از طریق امواج هوایی با استفاده از یک پروتکل شبکه مناسب (مانند [[IEEE 802.11]]) ارتباط برقرار کنند.
B و C از طریق کابل به هم متصل می شوند و از آن برای تبادل داده استفاده می کنند (همچنان با کمک پروتکل مثلاً پروتکل نقطه به نقطه). اگرچه، هیچ یک از این دو پروتکل قادر به انتقال اطلاعات از A به C نیستند، زیرا این رایانه ها از نظر مفهومی در شبکه های مختلف هستند. برای اتصال آنها یک پروتکل بین شبکه ای لازم است.
می توان این دو پروتکل را با هم ترکیب کرد تا یک سوم قدرتمند را به وجود آورد که هم بر انتقال کابل و هم از طریق بی سیم تسلط دارد، اما برای هر ترکیب پروتکل احتمالی یک پروتکل عالی متفاوت لازم است. ساده تر است که پروتکل های پایه را کنار گذاشت و یک پروتکل را طراحی کرد که بتواند در بالای هر یک از آنها کار کند ([[پروتکل اینترنت]] نمونه ای است). ین باعث می شود هر یک از دو پروتکل پشته شود. پروتکل بین شبکه ای با هر یک از پروتکل های پایه به زبان ساده تر خود ارتباط برقرار خواهد کرد. پروتکل های پایه مستقیماً با یکدیگر صحبت نخواهند کرد.
درخواست به رایانه A برای ارسال یک قطعه داده به C توسط پروتکل بالایی انجام می شود، که (از هر طریق) می داند که C از طریق B قابل دستیابی است. بنابراین، به پروتکل بی سیم دستور می دهد که بسته داده را به B منتقل کند. در این کامپیوتر، کنترل کننده های لایه پایین، بسته را به پروتکل بین شبکه ای منتقل می کنند، که با تشخیص اینکه B مقصد نهایی نیست، دوباره عملکردهای سطح پایین را فراخوانی می کنند. این بار،برای ارسال داده به C از پروتکل کابل استفاده می شود. آنجا ، بسته دریافت شده دوباره به پروتکل بالایی منتقل می شود ، که (با در نظر گرفتن C مقصد) آن را به پروتکل یا برنامه بالاتر در C منتقل می کند.
== منابع ==
| |||