'''فامتن''' یا '''کروموزوم''' {{به انگلیسی|Chromosome}}<ref>http://www.parsi.wiki/fa/wiki/topicdetail/ce623e3ff90f425a91d78b698447589e</ref> به معنی جسم رنگی است که اولین بار در سال ۱۸۸۸ به وسیلهٔ والدیر بکار گرفته شد. هم‌اکنون این واژه برای نامیدن رشته‌های رنگ‌پذیر و قابل مشاهده با میکروسکوپ‌های نوری بکار می‌رود<ref name="HammondStrømme2017">{{cite journal|last1=Hammond|first1=Colin M.|last2=Strømme|first2=Caroline B.|last3=Huang|first3=Hongda|last4=Patel|first4=Dinshaw J.|last5=Groth|first5=Anja|title=Histone chaperone networks shaping chromatin function|journal=Nature Reviews Molecular Cell Biology|volume=18|issue=3|year=2017|pages=141–158|issn=1471-0072|doi=10.1038/nrm.2016.159}}</ref><ref>{{cite book | last = Wilson | first = John | title = Molecular biology of the cell: a problems approach | publisher = Garland Science | location = New York | year = 2002 | isbn = 0-8153-3577-6}}</ref> که از همانندسازی و نیز بهم پیچیدگی و تابیدگی هر رشته کروماتین اینترفازی در سلول‌های یوکاریوتی تا رسیدن به ضخامت ۱۰۰۰ تا ۱۴۰۰ نانومتر ایجاد می‌شود. در پروکاریوتها نیز ماده ژنتیکی اغلب به حالت یک کروموزوم متراکم می‌شود. در برخی باکتری‌ها علاوه بر کروموزوم اصلی که اغلب ژن‌ها را شامل می‌شود کروموزوم کوچک دیگری که به‌طور معمول آن را پلاسمید می‌نامند، قابل تشخیص است گر چه تعداد کمی از ژن‌ها بر روی پلاسمید قرار دارند.
اما از آنجا که در بیشتر موارد ژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها بر روی آن جایگزین شده‌اند، از نظر پایداری و بقای نسل باکتری اهمیت زیادی دارد. کروماتین در ساختمان کروموزوم به شکل لوپ دیده می‌شود. لوپ‌ها توسط پروتئین‌های اتصالی به DNA که مناطق خاصی از DNA را تشخیص می‌دهند پابرجا می‌ماند. سپس مراحل پیچ خوردگی نهایتاً نوارهایی را که در کروموزوم‌های متافازی دیده می‌شود ایجاد می‌کند. هر تیپ کروموزومی یک نوع نواربندی اختصاصی را در ارتباط با نوع رنگ آمیزی نشان می‌دهد. این رنگ آمیزی‌ها منجر به مشخص شدن تعداد و خصوصیات کروموزوم‌های هر گونه از موجودات زنده می‌گردد؛ که این خصوصیات تعدادی و مورفولوژیک کروموزوم‌ها را کاریوتیپ می‌نامند.
