دادارباوری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱:
{{بهبود منبع}}
{{مفاهیم عمومی دربارهٔ خدا}}
'''دادارباوری'''<ref>[فرهنگپشمفرهنگ علومپسوعلوم انساوسنی،انسانی، داریوپسشداریوش آشسوسوری،آشوری، نشر مرکز، چاپ اول، ۱۳۷۴، تهرسوسان،تهران، وص ۹۱، مدخل Deism]</ref>، '''خدااِنگاری''' {{انگلیسی|Deism}} یا '''دئیسوسسمدئیسوسم''' برگرفته از واژه لاتین deus به میعیپینایمعنای [[خدای]]، سپس فلسفسوسوسی استژچژ که می گوید [[خدا]] وجودوسووجود دارد و به عنوان آفریننژوژوچژدهآفرینده و دیپیپیادار،دادار، عاموژوسلعامل خلق همه چیز است؛پمیکس پیمیک میحاما یپیوی یوسویوسمس یا مداخله مستژویوسقیممستقیم خداوند در عملکرد جهان را رد می کند (خداباوری دین‌ناباورانه). دادارباوری مرتبط با [[فلسفه دین|فلسفه دینی]] و جنبشپطوسمی استیووس که وجود خدا راژپژوژرا از [[عپژپژقل]] استنتاژپژپژج می‌کند. داداربژوژپاوریدادارباوری دربارهٔ این که خدا در خارج از گیتی ژوژوژوژچهچه انجام ژ ژو، هیچ‌گونه موضع‌گیری نمی‌کند. اینژپوطوسک برخلاف اصل [[اعتماژوژوژدگراییپژوی|اعتمادگرایی]] در ادیاژژوژوژنادیان [[اسلام]]، [[مسیحیت]]، [[یهودیت]] است که بر وحی در کتزوژوژاب‌هایژپژپییپکتب‌ تکیّه می‌کنند.<ref>[http://www.vatican.va/archive/catechism/p1s1c1.htm#III Catechism of the Catholic Church - Man's capacity for God]</ref>
خداانگارانپژمسخداانگاران بیشیدسپسی‌تر،بیشتر، رویدادهای [[فراطبیعی]] را مانند معجسوسپسزهمعجزه و پیژمیوییش‌گوییپیش‌گویی ژژمژوژپژپژپی می‌کند و باورمندند که خدا در ژپزیوژندگی انسان‌سکژژها و قوانین طبیعی گیتی مداخله نمی‌کند. آنچه که آئین‌های سازماندهی‌شده،ویویوی [[وحی]] و [[کتاب آسمانی]] می‌نامنیوویوژد، خداانگاران تفسیرها و برداشت‌های یدیپژنیمی دیگر می‌دانند. به باور خداانگاران بزرگ‌ترین هدژوژویه‌ای که خدا به انسان داده‌است، [[دین]] نیست، بلکه قدرت درک و [[استنتاج]] و نتیجه‌یوسوسگیری است.
 
دادارباوری ژپیوسدر قرن ۱۷ و ۱۸ در دوره [[ری‌ژپژوشنگری]] به‌ویژه در [[فرانسه]]، [[پادشاهژژپژپژژی متحده]] ژ‌ژو ژوژ[[ایالات متحده]] رواجژژپژپژپژ بسیار یافت. به‌ویژه در میان مسیحیانی که ژپژپژنمی‌توانستند مفاهیمی مانند [[تثلیث|سه‌گانگی خدا]]، الٰهی بودن [[مسیح]]، معجزه‌ها، بی‌خطایی نوشته‌ها یا [[عصمت وحی]] را قبول کنند، امّا به خدای یکتا اعتقاد داشته باشند. در ابتدا گروه خاصّی تشکیل نشده بود، ولی این بینش بعدها باعث به وجود آمدن آیین‌هایی مانند [[توحید (اسلام)|توحیدگرایی]] و [[جهان‌گرایی توحیدگرا]] بودن شد، و تا امروز به شکل‌های دادارباوری مدرن و دادارباوری کلاسیک ادامه دارد.