ارتش: تفاوت میان نسخه‌ها

''ارتش'' از واژه‌های برساخته در [[دوران معاصر]] است و از روی واژهٔ ''ارتشتار'' (''ارتشدار'') که پیش از آن به معنی سپاهی (لشکری) در زبان فارسی وجود داشت، برساخته شده‌است. این [[پسین‌سازی]] از این خاسته‌است که واژه را مرکب فرض کرده‌اند و جزء دوم ''دار'' را به معنای دارنده گرفته‌اند.<ref>{{یادکرد|نویسنده=حسن‌دوست، محمد|کتاب=فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی (جلد اوّل)|کوشش=زیر نظر بهمن سرکارتی|شهر=تهران|ناشر=فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار، ۱۳۸۳|شابک=964-7531-28-1}}</ref> این واژه را [[فرهنگستان ایران]] نساخته‌است بلکه نتیجهٔ کار عده‌ای است که در دوره‌های جدید اما پیش از [[کودتای ۱۲۹۹]]، در مقابل برخی از واژه‌های جدید و [[ترکی]] که در ارتش رواج داشت، به واژه‌گزینی پرداختند اما چون با این فن آشنا نبودند، دچار لغزشهایی شدند. اینان واژهٔ «ارتش» را به جای واژهٔ ترکی ''قشون'' قرار دادند و بدین وسیله می‌خواستند این واژهٔ ترکی را کنار بگذارند که البته سرانجام با جاافتادنجا افتادن این واژه، در این امر کام یافتند.<ref>صبوحی، جواد، ''[http://www.qudsdaily.com/archive/1387/html/9/1387-09-13/page4.html صدا و سیما زبان فارسی را به آگهی‌دهندگان می‌فروشد، گفتگو با مردی که سخنش به هزار اشرفی می‌ارزد] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100416184031/http://www.qudsdaily.com/archive/1387/html/9/1387-09-13/page4.html |date=۱۶ آوریل ۲۰۱۰ }}''، بخش فرهنگی، روزنامه قدس، ۱۳-۰۹-۱۳۸۷</ref>