سوزن‌دوزی بلوچی: تفاوت میان نسخه‌ها

زیبایی هنر سوزن دوزی بلوچ به این است که در زندگی روزمره مردمان آن دیار کاربرد روزانه دارد و با وجود گذشت سالیان دراز و رفت‌وآمد مدهای متنوع لباس همواره جایگاه خود را در فرهنگ مردمان [[مردم بلوچ|بلوچ]] حفظ کرده‌است. این هنر تقریباً در بین تمام نقاط [[استان سیستان و بلوچستان]] و توسط زنان بلوچ انجام می‌شود. هر دختری که متولد می‌شود از همان زمان نوجوانی این هنر را از مادرش و نزدیکانش یادمی‌گیرد و هزاران سال است بدین شکل نسل به نسل منتقل شده‌است و تا به الان پایدار مانده‌است. امروزه این هنر به شکل سنتی ماندگار در بین بیشتر زنان بلوچ رواج دارد و در اکثر مناطق [[بلوچستان]] تولید محصولات سوزن دوزی متداول است. از مهم‌ترین این مراکز می‌توان به [[شهرستان سراوان|سراوان]]، [[سیب و سوران]]، [[گشت (سراوان)|گُشت]]، کلگان، [[جالق]]، [[ایرندگان]]، [[اسپکه]]، سورمیج، شهریانج، [[فنوج]]، هریدوک کوپچ، پیپ، دامن، محمدآباد، چانف، مهنت، ورکات، قاس ما آباد، مارندگان، [[خاش]]، مته سنگ، کل هگان، [[بمپور]]، اسماعیل‌آباد [[ایرانشهر (سیستان و بلوچستان)|ایرانشهر]] و [[زاهدان]] اشاره کرد.<ref name=":0">ساختار صوری نقوش طبیعی درسوز ن دوزی زنان بلوچ (با تأکید بر نمون ه‌های شهرستان سراوان. فصلنامه علمی-پژوهشی نگره. شماره ۲۷ پاییز ۱۳۹۲</ref>.