پروین اعتصامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمدرضا شفیعی کدکنی]] در کتاب [[با چراغ و آینه]]، پروین را شاعری با شیوهٔ خاص خود و او را «مستقل‌ترین شاعر دورهٔ شعر فارسی پس از مشروطیت» می‌داند. او همچنین معنی و مضمون شعرهای پروین را دارای تازگی می‌داند و از نظر او همین ویژگی، او را به مستقل‌ترین شاعر مکتب قدیم شعر فارسی در قرن اخیر تبدیل کرده‌است.<ref>{{پک|شفیعی کدکنی|۱۳۹۰|ک=با چراغ و آینه|ص=۶۳۹}}</ref> کدکنی قالب قطعه‌های پروین را بازگشت نقش تاریخی از دست رفته در دوره سلجوقی<ref>{{پک|شفیعی کدکنی|۱۳۹۰|ک=با چراغ و آینه|ص=۶۱۴}}</ref> و شعر او را «شعر خرد و عاطفه» می‌داند.<ref>{{پک|شفیعی کدکنی|۱۳۹۰|ک=با چراغ و آینه|ص=۴۶۵}}</ref> علاوه بر این، کدکنی ظهور پروین را در شعر پس از دوران مشروطیت، «یک واقعه بزرگ ادبی» توصیف می‌کند<ref>{{پک|شفیعی کدکنی|۱۳۹۰|ک=با چراغ و آینه|ص= ۴۶۴}}</ref> او شاعران هم‌دورهٔ پروین یا حتی مسن‌تر از او را متأثر از شعرهای پروین می‌داند؛ به عنوان نمونه، کدکنی شعرهای سال‌های ۱۳۰۶–۱۳۱۶ [[نیما یوشیج]] (مانند شعرهای «خروس ساده»، «کرم ابریشم»، «اسب‌دوانی»، «کچبی. کچبی دیدعقابی خودسر…»، «خروس و بوقلمون»، «پرنده منزوی» و «دود») را تأثیر پذیرفته از شعرهای پروین می‌داند.<ref>{{پک|شفیعی کدکنی|۱۳۹۰|ک=با چراغ و آینه|ص= ۴۶۴}}</ref>