عبدالقدیر آزاد: تفاوت میان نسخه‌ها

| شهر مرگ =

| کشور مرگ = ایران

| سمت = نمایندهٔ دورهٔ پانزدهم و شانزدهم [[مجلس شورای ملی]]

| پست‌های قبلی =

== خانواده و تحصیلات ==

پدرش در سبزوار خراسان به کشاورزی اشتغال داشت. تحصیلات ابتدائی را در زادگاهش سبزوار گذراند و با ادبیات فارسی، فقه اسلامی، و ریاضیات آشنا شد. ابتدا به استخدام ادارهٔ [[وزارت پست و تلگراف|پست‌وتلگراف]] [[تربت حیدریه]] درآمد اما بعداً به [[وزارت دادگستری|عدلیه]] منتقل و برای مدتی عهده‌دار منصبی قضائی شد.

 

== فعالیتهای مطبوعاتی ==

در سال ۱۳۰۲ قضاوت را به قصد منتشر کردن روزنامه ''[[آزاد (روزنامه)|آزاد]]'' در [[مشهد]] ترک کرد. در ستون سرمقاله روزنامه ''[[آزاد (روزنامه)|آزاد]]' به‌شدت حکومت و مقامات را به باد انتقاد می‌گرفت. در نهایت این روزنامهٔ را حکومت تازه تأسیس [[رضاشاه]] توقیف کرد و عبدالقدیر که دیگر با نام مستعار آزاد شناخته می‌شد، به زندان افتاد.<ref name="iranica">{{یادکرد وب |نشانی=http://www.iranicaonline.org/articles/azad-abd-al-qader |عنوان=ĀZĀD, ʿABD-AL-QADIR |نام خانوادگی=ʿĀqeli |نام=Bāqer |تاریخ=20 July 2002 |ناشر=Encyclopaedia Iranica |کد زبان=en}}</ref>

 

پس از خروج رضاشاه از کشور در شهریور ۱۳۲۰ تمامی زندانیان سیاسی آزاد شدند و عبدالقدیر آزاد نیز میان آنان بود. او دوباره مجوز انتشار روزنامه‌اش را کسب کرد و هر هفته سه شماره منتشر می‌کرد و رویکرد منتقدانهٔ پیشین خویش را ادامه داد.

در سال ۱۳۲۵ که نخست‌وزیر وقت، [[احمد قوام]]، حزب سیاسی جدیدی به نام [[حزب دموکرات ایران (دههٔ ۱۳۲۰ شمسی)|حزب دموکرات ایران]] را تشکیل داد، آزاد به عضویت آن درآمد و از حوزهٔ سبزوار به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد. در ابتدا از جمله نمایندگانی به حساب می‌آمد که از قوام حمایت می‌کرند اما اندکی بعد به مخالفت گرایش پیدا کرد و رسماً نخست‌وزیر را به زیر پا گذاشتن قانون متهم می‌کرد.

 

در پی سقوط دولت قوام‌السلطنه در ۱۸ آذر ۱۳۲۶، و روی کار آمدن [[ابراهیم حکیمی|حکیم‌الملک]]، آزاد با این دولت نیز بنای مخالفت را گذاشت. پس از آن‌که [[محمد مسعود]] روزنامه‌نگار جنجالی ترور شد، آزاد همراه با [[حسین مکی]] و [[ابوالحسن حائری‌زاده (نماینده مجلس شورای ملی)|حائری‌زاده]] دولت حکیمی را استیضاح کرد و به انتقاد از عملکرد دادگستری و دخالت ارتش و شهربانی در امور کشور پرداخت. پس از طرح استیضاح، دولت حکیمی که با اکثریت قاطعی روی کار آمده بود، با اکثریتی ضعیف (۵۵ رأی موافق) توانست رأی اعتماد بگیرد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه ۴۹ دوره پانزدهم مجلس شورای ملی چهارم اسفند ۱۳۲۶ |نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/جلسه--49-صورت-مشروح-مجلس-روز-3-شنبه-چهارم-اسفند-ماه-1326}}</ref> آزاد دولت [[عبدالحسین هژیر]] را نیز که جانشین حکیمی شد، به [[استیضاح]] کشاند. همین رویکرد را در قبال [[محمد ساعد]] نیز ادامه داد.<ref name="iranica"/>

 

پس از چندی آزاد از زندان آزاد شد و دوباره با تجدید انتخابات تهران به مجلس راه یافت<ref name="iranica"/> ولی این بار به عنوان نمایندهٔ حوزهٔ انتخابیهٔ تهران.<ref name="iran">{{یادکرد وب |نشانی=http://cgie.org.ir/shavadn.asp?id=391&avaid=3278 |عنوان=آزاد |نام خانوادگی=کرم‌همدانی |نام=علی |ناشر=دانشنامهٔ ایران (دائرةالمعارف بزرگ اسلامی) |نشانی بایگانی=http://www.webcitation.org/69folyxGz |تاریخ بایگانی=۵ اوت ۲۰۱۲}}</ref><ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://rc.majlis.ir/fa/parliament_member/show/769080 |عنوان=عبدالقدیر آزاد |ناشر=مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی اسلامی |نشانی بایگانی=http://www.webcitation.org/69fsKyfTh |تاریخ بایگانی=۵ اوت ۲۰۱۲}}</ref> در دورهٔ شانزدهم مجلس شورای ملی که مصدق رهبری فراکسیون اقلیت را بر عهده داشت، مخالفت‌ها با نخست‌وزیر وقت، [[حاجی‌علی رزم‌آرا]]، بسیار شدت یافت و عبدالقدیر آزاد از جمله نمایندگانی بود که نخست‌وزیر را استیضاح کردند.<ref name="iranica"/>

 

 

 

او در سال ۱۳۵۲ و در هشتاد سالگی به حساب می‌آمدند.<ref name="iranica"/>