شهرستان تنکابن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خط ۳۸:
این شهرستان مرکز باغ‌های کیوی و پرتقال و چای است. بزرگترین مرکز پروش و صادرکننده انواع گل‌ها و گیاهان زیبا و زینتی است. تنکابن با دارا بودن مراکز متعدد پرورش ماهی در شیرود، دوهزار و … قطب پرورش ماهی ایران است و همچنین مرکز تحقیقات ماهیان سردابی کل کشور است.<ref>[http://cfrc.ifsri.ir/ مرکز تحقیقات ماهیان سردآبی کشور]</ref>
 
جمعیت کل شهرستان تنکابن بر اساس آخرین سرشماری در سال نود و پنج ۱۶۶٫۱۳۲ نفر بوده‌است. بخش مرکزی آن با ۹۹٫۱۹۰ نفر (که از این بین جمعیت شهر [[تنکابن]] ۵۵٫۴۳۴ نفر و شهر [[شیرود]] ۱۱٫۳۷۷ نفر می‌باشد)، بخش خرم‌آباد با ۴۱٫۰۰۶ نفر و بخش نشتا با ۲۵٫۹۳۵ نفر ساکنان کل شهرستان تنکابن را تشکیل می‌دهند.<ref>http://www.amar.org.ir/سرشماری-عمومی-نفوس-و-مسکن/نتایج-سرشماری/جمعیت-به-تفکیک-تقسیمات-کشوری-سال-1395</ref>
 
در حال حاضر بیشتر اهالی استان مازندران این شهرستان را با نام شهسوار می‌شناسند. در دوران پهلوی شهر جدیدالتأسیس '''شهسوار''' مرکز «منطقه تنکابن»<ref>این منطقه عموما به حد فاصل غربی رودخانه نمک‌آبرود و کلارآباد تا انتهای قاسم آباد و رودخانه‌ی مرزی سیاهکلرود اطلاق می‌شد ولی از اوایل قاجاریه تا اواسط دورهٔ پهلوی و طبق تقسیمات کشوری، منطقه تنکابن از شهرستان املش تا انتهای شهرستان نوشهر امروزی را شامل می‌شد.</ref> گردید که پس از انقلاب اسلامی دوباره به '''تنکابن''' تغییر نام داد. در زمان [[قاجاریان]]، [[خرم‌آباد (تنکابن)|خرم‌آباد]] مرکزیت منطقه تنکابن و مرکز '''محال‌ثلاثه'''<ref>تنکا، کلار، کجور</ref> در عصر حاکمیت خاندان خلعتبری بر این منطقه بوده است.<ref>{{پک|علی اصغر یوسفی‌نیا|۱۳۵۶|ک=لنگا|ص=۲۶}}</ref> در دوران [[زندیان]]، [[افشاریان]]، [[صفویان]] و در زمان الحاق منطقهٔ تنکابن از رویان<ref>ناحیه‌ای وسیع در غرب مازندران بود.</ref> به دیلمستان<ref>ناحیه‌ای مستقل بین مازندران و گیلان بود.</ref> این منطقه با نام '''دِیلَم‌خاصه''' شناخته می‌شد و مرکز آن خود «تنکابن» بوده است که در دوران صفویان به نام '''فیض''' هم خوانده می‌شد ولی قبل از الحاق از رویان به دیلمستان، تمام این منطقه با نام '''تَنکابن''' شناخته می‌شد. پیشتر از آن و در دوران باستان، این منطقه و مرکز آن '''تَنکا''' نام داشت.<ref>{{پک|علی اصغر یوسفی‌نیا|۱۳۵۶|ک=لنگا|ص=۲۵-۲۶}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب |عنوان= از آستارا تا استرآباد |نام خانوادگی= ستوده |نام= منوچهر |ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref name="fnkqj">{{یادکرد وب |عنوان=تنکابن |وبگاه= مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی |پیوند= http://lib.eshia.ir/23022/16/6121 |کد زبان=fa |تاریخ بازبینی= 2017-07-07}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= نصری اشرافی |نام= جهانگیر | پیوند نویسنده = |کتاب= واژه‌نامه بزرگ تبری |کوشش= حسین صمدی، سید کاظم مداح، کریم الله قائمی، علی اصغر یوسفی نیا، محمود داوودی درزی، محمد حسن شکوری، عسکری آقاجانیان میری، جهانگیر نصری اشرفی، ابوالحسن واعظی، ناصر یداللهی، جمشید قائمی، فرهاد صابر و ناعمه پازوکی |صفحه = صفحه ٣١ جلد اول |ناشر= اندیشه پرداز و خانه سبز |مکان= تهران |سال= ۱۳۷۷ |شابک= ۹۶۴۹۱۱۳۱۵۰}}</ref>