نصیبین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید
خط ۴۷:
 
این شهر در زمان [[ساسانیان]] از دژهای مهم ایران به‌شمار می‌رفت و ۱۲ هزار ایرانی (به گفته طبری، ایرانیانی نژاده و اهل خاندان)، از شهرهای [[اصطخر]] و اصفهان و دیگر نقاط ایران در شهر نصیبین سکونت یافته بودند<ref>طبری جلد یک: ص۸۴۳. دینوری. ص۵۰. در: Iranica: [http://www.iranicaonline.org/articles/iraq-i-late-sasanid-early-islamic IRAQ i. IN THE LATE SASANID AND EARLY ISLAMIC ERAS]</ref> و نوادگان آنان تا سده هفتم میلادی هنوز در همان‌جا بودند.<ref>Iranica: [http://www.iranicaonline.org/articles/iraq-i-late-sasanid-early-islamic IRAQ i. IN THE LATE SASANID AND EARLY ISLAMIC ERAS]</ref> همچنین در زمان صدر اسلام مالک اشتر نخعی از سوی علی بن ابی طالب، استاندار و کارگزار جزیره و نصیبین بوده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی ابن ابی طالب، ص98، چاپ بوستان کتاب قم، 1391}}</ref>
نصیبین که همان شهر《نسیبیس》رومی‌ها است و مطابق روایات یاقوت گل‌های سفید و چهل هزار باغ آن مشهور بود و جغرافی‌نویسان یونانی آن‌را《سوکورس》یا《مکدونیس》می‌گفتند.
[[ابن حوقل]] که در سال ۳۵۸ در آن شهر بوده گوید مهمترین و نیکوترین نقاط جزیره است و غله و حبوبات از گندم و جو بسیار دارد. آب ان از دره‌ی کوه بالوسا می‌باشد و اگر وحشت عقرب‌های آنجا نبود نیکوترین بلاد بود. مقدسی گوید از [[موصل]] بزرگ‌تر است و نیز از گرمابه‌های خوب و کاخ‌های زیبا و بازارهایی که از یک دروازه تا دروازه‌ی دیگر امتداد داشته تمجید نموده است. [[ابن جبیر]] که نصیبین را در سال ۵۸۰ هجری دیده باغ‌های آن‌را ستوده گوید: مسجد آن دو حوض دارد و روی رود هرماس پلی است که از سنگ‌های خارا بنا گردیده، بیمارستان و مدارس و ساختمان‌های خوب دیگر نیز دارد. [[ابن بطوطه]] که در قرن هشتم نصیبین را دیده گوید: قسمت عمده‌ی شهر خرابست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=جغرافیای تاریخی سرزمین های خلافت شرقی|نام خانوادگی=لسترینج|نام=گای|ناشر=علمی و فرهنگی|سال=۱۳۹۳|شابک=۹۷۸-۹۶۴-۴۴۵-۱۰۵-۸|مکان=تهران|صفحه=۱۰۲}}</ref>
 
== منابع ==