اشوامدا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَشْوامِدا''' ({{lang|sa|अश्वमेध}}) مراسم آیینی [[قربانی کردن]] [[اسب]] است که پیروان [[دین ودائی]] آن را انجام می‌دادند. شاهان هندوی باستانی این فریضه را برای نشان دادن [[حاکمیت]] امپراتوری خود این فریضه را به جای می‌آوردند، به این صورت که [[اسب]]ی را به همراه جنگجوهای منتخب شاه برای یک سال در قلمرو او رها می‌کردند و اگر در این مدت هیچ فرمانروای رقیب یا دشمنی این اسب و جنگجوهای همراه آن را به چالش نمی‌کشید اسب به پایتخت بازگردانده می‌شد، آن را قربانی می‌کردند، و شاه حاکمیت چالش‌ناپذیر خود بر آن قلمرو را اعلام می‌کرد. معروف‌ترین متنی که مراسم اشوامدا در آن ذکر شده‌است [[اشوامداهیکا پروه]] (کتاب قربانی اسب) است که چهاردهمین کتاب حماسه [[مهاباراتا]] محسوب می‌شود و در آن [[کریشنا]] و [[ویاسه]] به [[جدهشتر]] توصیه می‌کنند که این مراسم را انجام دهد و در آنجا روند آن با جزئیات ذکر شده‌است.

[[اسب]] منتخب برای قربانی باید اسبی سفید با لکه‌های سیاه می‌بود. پیش از آغاز حرکت اسب در زمانی معین (که [[اختربینی|اختربین]]‌ها آن را مشخص می‌کردند) باید [[آتشکده]]‌ای ساخته می‌شد و در آن قربانی کوچکی انجام می‌گرفت. شب قبل از حرکت اسب شاه باید شب را در کنار ملکه اصلی ([[رانی]]) می‌گذراند ولی از [[آمیزش جنسی]] خودداری می‌کرد. روز حرکت اسب [[سگ]] سیاهی قربانی می‌شد و لاشهٔ آن را به اسب می‌بستند. سپس اسب را به سمت رودخانه‌ای می‌بردند و او را به سمت شمال شرقی آزاد می‌گذاشتند تا برای مدت یک سال به هر کجا که می‌خواهد برود. اگر اسب به قلمرو کشورهای دشمن قدم می‌گذاشت، به آن کشور باید حمله می‌شد و پس از مغلوب کردنشان قلمروشان ضمیمهٔ قلمرو شاه می‌گشت. به همراه آن اسب صد [[اسب اخته]] و صد جنگجوی [[کشاتریا]] (که از فرزندان مقامات کشوری و لشکری و مذهبی بودند) فرستاده می‌شدند. در مدت یک سالهٔ غیبت اسب در پایتخت بدون انقطاع جشن بر پا بود.