ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۰/۶۹: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) انتقالا |
Kamranazad (بحث | مشارکتها) جابه‌جایی |
||
خط ۱:
[[پرونده:AlhossainSVG.svg|چپ|120px]]
'''[[حسین بن علی|حُسِین بن علی بن ابی‌طالب]]''' (به [[زبان عربی|عربی]]: اَلْحُسَینُ بْنُ عَلیِّ بْنِ أبی‌طالِب؛ زاده ۳ شعبان ۴ هجری قمری / ۹ یا ۱۰ ژانویه ۶۲۶ میلادی در [[مدینه]] – درگذشتهٔ ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری / ۱۰ اکتبر ۶۸۰ میلادی در [[کربلا]]) فرزندِ [[علی بن ابی‌طالب]] و [[فاطمه زهرا]] و نوهٔ [[محمد|محمد بن عبدالله]]، پیامبر [[اسلام]]، است. او [[امامت|امام سوم]] [[شیعه|شیعیان]] و پدر سلسلهٔ [[امام|امامان]] [[شیعه دوازده‌امامی]] از [[سجاد]] تا [[حجت بن الحسن]] و نیز امامان [[اسماعیلیه]] به‌شمار می‌رود. او با [[کنیه|کنیه‌اش]]، '''اَباعَبدِاللّٰه'''، نیز شناخته می‌شود. حسین روز [[عاشورا]] در [[نبرد کربلا]] کشته شد و به‌همین خاطر شیعیان وی را '''سَیِّدُالشُّهَداء''' نیز می‌نامند. حسین هفت سال آغازین زندگیش را با پدربزرگش، محمّد، سپری کرد. گفته‌هایی از محمّد نقل شده‌است که نشان از علاقه‌اش به حسین و برادرش، [[حسن مجتبی]]، دارد؛ مانند: «حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشتند». مهم‌ترین رویداد روزگار کودکی حسین شرکت در [[رویداد مباهله]] و نامیده شدن به عبارت «{{عبارت عربی|ابناءَنا}}» در [[آیه مباهله|آیهٔ مباهله]] است. در دوران [[خلافت علی بن ابی‌طالب]]، حسین در رکاب پدرش بود و او را در جنگ‌ها همراهی می‌کرد. سپس، به [[صلح حسن و معاویه|پیمان صلح برادرش با معاویه]] پایبند ماند و اقدامی علیه [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] نکرد؛ ولی درخواست معاویه برای پذیرش [[یزید]] همچون [[ولیعهد]] را خلاف صلحنامه و [[بدعت|بدعتی]] در اسلام شمرد و نپذیرفت. پس از مرگِ معاویه در سال ۶۰ ه.ق، او از بیعت با یزید اجتناب کرد و با خانواده‌اش به [[مکه]] رفت و چهار ماه در آنجا ماند. اهالی [[کوفه]] که اکثراً شیعه علی بودند از مرگِ معاویه شادمان شدند و به حسین نامه نوشتند که دیگر [[خلافت اموی|حکومت بنی‌امیه]] را تحمل نخواهند کرد و با وی بیعت کردند.
'''[[
| |||