در سال ۱۷۴۸ مهندس اسپانیایی «روکو یواخینجواکین د آلکوبیر» (Rocque Joaquin de Alcubierre) موفق به کشف این مکان شد که در میان گرد و غبار و خرده سنگها دستنخورده حفظ شده بود. در سال ۱۸۶۳ باستانشناس ایتالیایی «جوزپه فیورلی» (GuiseppeGiuseppe Fiorelli) مسئولیت عملیات اکتشافی این محل را برعهده گرفته و شروع به حفاریهای منظم و دقیق کرد. فیورلی در خلال کار متوجه شد که خاکسترهای نرم موجود درواقع نشاندهندهی حفرههای برجا مانده از اجسادی هستند که در گذر سالها پوسیده و از بین رفته بودند. او از شیوهای خاص برای به زندگی برگرداندن این اجساد محو شده استفاده کرد. به دستور فیورلی کارگران حفرههای باقی مانده را با گچ پر کرده و بدین صورت از اجساد قالب گرفتند. بنابراین ساکنان قدیمی شهر بعد از قرنها از ماجرای فوران آتشفشانی از نو متولد شدند، آن هم درست در همان شکل و شمایلی که در زمان حادثه داشتند.
در سال ۲۰۱۵ باستانشناسان شروع به استفاده از دستگاه سیتی اسکن برای آنالیز و بررسی دقیق اجساد مردگان کردند. در این میان یکی از یافتههای برجسته این تحقیقات نشان داد که مردمان ساکن این شهر از دندانهایی سالم برخوردار بودند، چیزی که شاید در نگاه اول چندان واقعی به نظر نرسد!