قرمطیان معتقد به قیام مسلحانه و کشتار و سوزاندن و تاراجِتاراج مخالفان خود بودند. همچنین اعتقادی به زیارت قبور و بوسیدن حجرالاسود و بسیاری از ارکان حج (بنا بر اعتقادات ریشه‌دار) نداشتند. از این رو، برخی از نویسندگان جدید این فرقه را [[بلشویک|بلشویکان]] اسلام لقب داده‌اند.<ref>تاریخ عرب، ترجمهترجمهٔ ابوالقاسم پاینده چاپ تبریز ۱۳۴۴ ش</ref>
=== فلسفهفلسفهٔ قرامطه ===
فلسفهفلسفهٔ قرامطه در خطوط کلی با فلسفهفلسفهٔ اسماعیلیان اختلافی ندارد. شناخت فلسفهفلسفهٔ این فرقه، مبتنی بر شناخت فلسفهفلسفهٔ اخوان‌الصفا است و در مجموعهٔ رسائل آنهاآن‌ها مباحث مفصلی دربارهٔ آرای علمی و فلسفی وجود دارد. دانشمندان اسلام در آرای قرمطیان، آثار هجوم [[مجوسیان]] و [[مزدکیان]] و [[مانویان]] را برای انهدام ارکان اسلام به عیان می‌دیدند، چنان‌که غزالی تعلیمات قرامطه را کفر می‌خواند و می‌گفت: «ایشان در عقیده به دو مبدأ از ثنویت مجوس الهام گرفته‌اند ولی به جای «نور» و «ظلمت»، دو لفظ «سابق» و «تالی» را به کار می‌برند. قرامطه فلسفه و مذهب خود را برای پیروانشان آشکار نمی‌کردند، مگر بعد از آماده ساختن طولانی و طی مراحل مختلفی که روش فیثاغورسیان و [[مانویان]] را به یاد می‌آورد.»<ref>تاریخ فلسفه در جهان اسلام ص ۱۸۷–۱۸۸</ref><ref>تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی ج۱. به نقل از رسائل اخوان الصفا ج۴</ref>
== تأثیر قرامطه در نهضت‌های انقلابی و فکری اسلام ==
