غرق‌شدگی: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس پاتوفیزولوژیپاتوفیزیولوژی غرق شدگی، علائم بالینی، گستره متنوعی را شامل می‌شوند. همچنین الگوی بالینی در مکان غرق شدگی، با آنچه بیمار در بیمارستان از خود نشان می‌دهد، می‌تواند متفاوت باشد. بیماری که در مکان غرق شدگی دچار بیهوشی بوده و فاقد علائم بالینیحیاتی است ممکن است از لحاظ همودینامیک و نورولوژیک در بیمارستان طبیعی به نظر آید، برعکس غریقی که در مکان از لحاظ همودینامیک ثابت است، ممکن است در هنگام ورود به اورژانس، وضعیت او وخیم شود. این تغییر وضعیت‌ها حتی ممکن است هیچ ارتباطی با مراقبت‌های اورژانسی نداشته باشد.

تظاهرات تنفسی شامل موارد زیرینزیر هستند:

در ۴۰ درصد موارد، ساعت‌ها یا روزها بعد از آسپیراسیون، سندرم دیسترس تنفسی حاد'' (ARDS)'' روی می‌دهد.

اختلالات فعالیت تنفسی شامل کاهش جریان بازدمی در اوج ''(peak expriatory flow)''، ظرفیت حیاتی، کمپلیانس و نسبت تهویه –پرفیوژنی هستند که با وجود احیاء،احیا، برای ساعت‌ها و روزها، موجب هیپوکسمی می‌شوند.

ممکن است عکس رادیوگرافی ساده اولیهاولیه، طبیعی باشد ولی تغییرات پراکنده و کدورت‌های ناپایدار یا [[ادم ریوی]] غیر قلبی نشان دهد. ممکن است هیپوکسمی شدید با وجود عکس ریه ساده طبیعی وجود داشته باشد.

عوارض شامل [[التهاب ریه]] (''pneumonitis'')، ادم ریوی، برونکوپنومونی، [[آبسه ریوی]] و امپایم (''empyema'') می‌باشند. عفونت‌های ریوی شدید با ارگانیسم‌های غیر معمول موجب موربیدیتی طولانی می‌گردند.

تظاهرات قلبی عروقی عمدتاً به دلیل اثر هیپوکسمی بر روی قلب است که خود را به صورت ایست قلبی (که ممکن است به احیاء قلبی اولیه پاسخ بدهد یا ندهد) نشان می‌دهد. اغلب بعد از نجات و احیاء،احیا، تاکیکاردی فوق بطنی دیده می‌شود؛ البته دیگر آریتمی‌های قلبی نیز ممکن است روی دهند. اسیدیته خون حاصل فرایند هیپوکسمی شدید است. افت فشارخون و شوک ممکن است با وجود برقراری [[ریتم طبیعی قلب]] پابرجا بمانند. فشار وریدی مرکزی (''CVP'') ممکن است به دلیل نارسایی سمت راست قلب یا بالا بودن مقاومت عروق ریوی بالا باشد. کم بودن پرشدگی [[بطن چپ]] (— که براساس فشار گوه ای کاتتر سرخرگ ریوی ''PCWP'' اندازه‌گیری می‌شود) — ممکن است نشان دهنده کمبود مایع درون عروقی باشد. ممکن است برون ده قلبی و فشار اکسیژن وریدی مخلوط کم باشد که نشانگر هیپوپرفیوژن است.

اثرات هیپوکسمی شامل اختلال در هوشیاری، تشنج، آسیب مغزی فوکال در نتیجةنتیجه هیپوکسمی و [[ادم مغزی]] می‌باشند. سطح هوشیاری از هوشیاری کامل یا گیجی و منگی (''blunted'') تاکومایتا کمای کامل همراه با پاسخ‌های دی کورتیکهدکورتیکه و دی سربرهدسربره می‌شود.

[[اسپاسم عضله]] مستر ''(Masseter)'' نیز شایع است.

از آنجا که درمان بیماران غرق شده براساسبر اساس تظاهرات نورولوژیک آنها متفاوت است، به یک نوع تقسیم‌بندی این بیماران از لحاظ شدت علائم عصبی اشاره می‌کنیم.

در گروه ''A'' بیماران کاملاً هوشیار (''Awake'') هستند و در گروه ''B'' بیماران در حالت گیج و منگی (''Blunted'') بوده و در گروه ''C'' نیز کاملاً در شرایط کوماکما (''Comatose'') به سر می‌برند. گروه ''C'' به سه زیر گروه براساس بهترین پاسخ موتور بیمار تقسیم‌بندی می‌شود.:

بیمار کوماتوز ''C1'' دارای پاسخ دیدکورتیکه کوریتکه ''(decorticate)''، بیمار زیر گروه ''C2'' نیز پاسخ دیدسربره سربره''(decerebrate)'' دارد و بیمار زیر گروه'' C3'' نیز هیچ پاسخ موتوری از خود نشان نمی‌دهد.

علائم [[دستگاه گوارشی]] شامل عُق زدن (''retching'')، استفراغ و اسهال است که گاهی اسهال چنان شدید می‌شود که جایگزینی آب و مایع و شرایط احیاءاحیا را با دشواری روبرو می‌سازد.

نارسایی چند دستگاهیارگان نیز ثانویه به هیپوکسمی، اسیدوز و هیپوپرفیوژن حاصله روی می‌دهد. نخست کاهش دفع ادراری دیده می‌شود که گاهی منتهی به [[نارسایی کلیوی]] (به دلیل اسیدوز توبولر حاد) می‌شود. هموگلوبینمی، بیماری‌های انعقادی و حتی انعقاد درون عروقی منتشر (''DIC'') نیز سیمای بالینی را پیچیده می‌سازند.