سرو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۷:
سرو ایرانی به عنوان الگوی آزادگی، پایداری، سرافرازی و خرّمی (سرسبزی و سرزنده‌ای) ایرانیان توصیف می‌شود.
درخت سرو از درختانی است که ریشه در فرهنگ ایرانی داشته و جایگاه ویژه‌ای در میان مردم دارد. این درخت به عنوان یک درخت همیشه سبز، استوار و درست قامت حتی در سرما پایداری می‌کند. درست قامتی سرو (سرو سهی) از آن جهت جالب می نماید که بر خلاف درختان دیگر با تغییر عوامل و فشارهای خارجی به چپ یا راست منحرف نمی شود و همواره روند رشد رو به بالا و در خط مستقیم (درست) خود را حفظ می کند از اینرو ایرانیان باستان آن را الگوی طبیعی برای انسان می دانستند. واژه سروش (فرشته پیام آور)<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B4|عنوان=معنی سروش در لغت نامه دهخدا}}</ref> برگرفته از واژه سرو می‌باشد. درخت سرو از هزاران سال پیش در ایران کاشت شده‌است و یکی از نمونه‌های کهنسال این درخت، [[سرو کشمر]] (کاشمر) بوده‌است که کاشت آن را به [[زرتشت]] دانسته‌اند. اکنون نیز نمونه‌های کهنسال دیگری از درخت سرو در جاهای دیگر ایران همچنان استوار است که مهم‌تر از همه، سرو کهنسال چند هزارساله، در شهر [[ابرکوه]] [[یزد]] است که کهنسال‌ترین سرو جهان به‌شمار می‌رود.
در فرهنگ ایران سرو از نمادهای [[مهر (ایزد)|'''مهر''']] می باشد، بنابراین پیشینه
{{Center|چنین گوید او، مهر یزدان پاک}}
خط ۲۴:
این درخت در شرایط مناسب و گرما هم که درختان به هر سویی خم شده و شاخه می گسترانند، باز هم از مسیر درستی خارج نمی شود، بنابراین نه دیو سردی و تاریکی برو کارگر هست و نه دیو حرص و آز.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=سرو نامه|نشانی=https://docs.google.com/document/d/1c9mVriZDwRzzKQhwZPUwgUeLLLm-eedmVleoVwnj1dg/edit?usp=embed_facebook|وبگاه=Google Docs|بازبینی=2020-09-04|کد زبان=fa}}</ref>
سرو در تصویرگری‌های پس از ورود اسلام به ایران به شکل سرشکسته دیده می‌شود. گفته می‌شود که این گونه تصویرگری از سرو در نقاشی‌های این دوره نشان از این دارد که اعراب به این وسیله در پی نشان دادن از بین رفتن صلابت ایرانیان پس از حمله به ایران بوده‌اند
| |||