فلسفه تکنولوژی: تفاوت میان نسخه‌ها

اگرچه بحث از [[فناوری|تکنولوژی]] در آثار قدیمی تر حتی در آثار [[افلاطون]] به طور ضمنی مطرح شده است، اما تکنولوژی به خودی خود تا پیش از دوره معاصر هیچ گاه یک موضوع فلسفی به شمار نرفته بود. در قرن نوزدهم مارکس و برخی دیگر از [[نوهگلیان]] به تولید و تکنولوژی علاقه‌مند شدند. این توجه پاسخی به اهمیت و توان تکنولوژی بود که در دوره انقلاب صنعتی خود را به خوبی نشان می داد.

[[مارتین هایدگر]] (1889-1976م) یکی از معدود فیلسوفانی است که به مسألهمسئله تکنولوژی به عنوان یک مسألهمسئله فلسفی نگریسته و نگاهی عمیقاً فیلسوفانه به موضوعی به ظاهر غیر فلسفی افکنده و آن را موضوع تفکر عمیق فلسفی (وجودی) قرار داده است. او یکی از نخستین متفکرانی است که در تکنولوژی (و روح حاکم بر آن) مسأله‌ای وجودی یافت و به بررسی شأن وجودی تکنولوژی، روح حاکم بر آن، ارتباط آن با حقیقت، ربط و نسبت آن با علم جدید و ماهیت و ذاتیات آن و … همّت گماشت.

نظر هایدگر در باب تکنولوژی بخشی از پروژه عام او در باب تاریخ وجود است. وجود نه همانند ایده افلاطونی یا موناد لایبنیستی،لایب‌نیتزی، بل همچون یک حادثه زمان مند؛ همچون به ظهور امدن خود وجود. لذا پرسش از تکنولوژی به نزد هایدگر، صرفاً یک حوزه موجود بین تلاش یا تحقیق بشری، در کنار دیگر حوزه ها نیست بلکه این پرسش در مرکز پروژه وجود شناختی او قرار دارد و به همین دلیل مستلزم پرسش پدیدار شناختی بنیادین در باب ماهیت آن است. (اینترونا، ۱۳۸۴) <ref>{{یادکرد وب|کد زبان=fa-IR|نشانی=http://new-philosophy.ir/?p=25|عنوان=فلسفه تکنولوزی با نگاهی به نظریات مارتین هایدگر – فلسفه نو|بازبینی=2019-01-31}}</ref>