فتنه دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

روز [[۱۰ محرم|دهم محرم]] سپاهیان [[حسین بن علی]] و عمر سعد در مقابل هم قرار گرفتند. به روایت [[ابومخنف]] تعداد سپاه حسین ۳۲ سواره نظام و ۴۰ پیاده<ref>قیام جاویده، گردانیده مقتل الحسین ابی مخنف، ترجمه و تصحیح حجت‌الله جودکی، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی تبیان، ۱۳۷۷، ص ۷۸</ref> و به روایت [[محمد باقر]] چهل و پنج سوار و صد نفر پیاده بود.<ref>{{یادکرد |کتاب = لهوف |نویسنده = سید بن طاووس، ترجه عقیقی بخشایشی |فصل = |صفحه = ۱۲۵| ناشر = دفتر نشر نوید اسلام| چاپ = | سال = ۱۳۷۷ |شابک = ۶-۳۱-۶۴۸۵-۹۶۴}}</ref> در مقابل او سپاه عمر بن سعد با حدود ۳۰۰۰۰ نفر قرار داشت.<ref>{{یادکرد وب |url=http://www.bfnews.ir/vdcev78x.jh8oni9bbj.html |title=آینده روشن - تعداد لشکر یزید در مقابل لشکر امام حسین (ع)<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات --> |accessdate=11 اكتبراکتبر 2016 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20161015145342/http://www.bfnews.ir/vdcev78x.jh8oni9bbj.html |archivedate=15 اكتبراکتبر 2016 |dead-url=yes}}</ref> جنگ آغاز شد و حسین و یارانش کشته شدند. پس از جان باختن حسین، سپاه [[عمر بن سعد]] سر ۷۲ تن از لشکریان حسین به علاوه سر علی اصغر فرزند ۶ ماهه او را جدا کرده و بر بالای نیزه‌ها گذاشتند و بر اجساد کشته شدگان اسب تاختند.<ref>قیام جاوید، گردانیده مقتل الحسین ابی مخنف، ترجمه و تصحیح حجت‌الله جودکی، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی تبیان، ۱۳۷۷، ص ۷۸</ref>

پس از رویداد کربلا تعدادی از زنان و کودکان وابسته به سپاه حسین ،حسین، اسیر و زندانی شده و آنان را به [[شام (سرزمین)|شام]] محل زمامداری یزید بن معاویه فرستادند. از دیدگاه مسلمانان کشته شدگان در نبرد کربلا [[شهید]] تلقی می‌گردند. پس از این نبرد حسین بن علی ملقب به لقب سیدالشهداء (سرور و آقای همه شهیدان به عقیده شیعیان) گردید.

ورود او به کوفه مصادف با آمادگی [[توابین]] به فرماندهی [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان پسر صرد خزاعی]] برای خروج از شهر بود، اما هیچ فعالیتی (حتی مشورت) در کمک به سلیمان بن صرد و قیام توابین نکرد.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.hawzah.net/Hawzah/Articles/Articles.aspx?LanguageID=1&id=83822| عنوان = مختار و توابین؛ (تأملی در دو جنبش و تعاملات آنها)| زبان = [[فارسی]]}}</ref> او می‌گفت سلیمان دید سیاسی ندارد و فقط می‌خواهد خود و ما را به کشتن دهد. تلاش‌های مختار جمع بزرگی از شیعیان را از اطراف سلیمان پراکنده ساختپراکنده‌ساخت و فقط چهار هزار نفر با او به جنگ عبیدالله زیاد رفتند.<ref>[http://tarikheslam.com/history/4-amavian/584-1388-08-08-14-43-26.html عبدالملک بن مروان (قسمت اول تا پایان قیام مختار)<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref> پس از خروج توابین از شهر، قاتلان [[حسین بن علی]] که از ناحیهٔ مختار هراس زیادی داشتند، حاکم زبیری کوفه، عبدالله بن یزید را وادار کردند تا مختار را زندانی کند. مختار دوباره زندانی شد.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=مختار+بن+ابی+عبیده+ثقفی&SSOReturnPage=Check&Rand=0| عنوان = مختار بن ابی عبید ثقفی |ناشر = دانشنامه رشد| زبان = فارسی}}</ref> در این هنگام خبر شکست و بازگشت توابین به کوفه رسید. مختار پس از مدتی دوباره با شفاعت [[عبدالله بن عمر]] نزد ابن زبیر آزاد گردید.<ref>اخطب خوارزمی، مقتل الحسین (ع)، ج۲، ص ۲۰۲</ref>