مکتب تهافت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مکتب تهافت'''، برگرفته از نام کتاب [[تهافت‌الفلاسفه]] نوشته [[امام محمد غزالی]]، یا '''نواشعری''' به اندیشه اندیشمندانی اشاره دارد، که از موضع دیانت اما با روشی فلسفی، با [[فلسفه مشایی]] از در مخالفت و انتقاد درآمدند. در میان ایشان محمد غزالی و [[فخرالدین رازی]] پرآوازه‌تر اند. یکی از اختلافاتی که مایه پاگرفتن [[اشاعره|مکتب اشعری]] و اختلاف با [[معتزله]] بود، [[نام‌های خدا در اسلام|اسما و صفات الاهی]] بود. دراشعریان جایینخستین، کهرویارو اشعریانبا نخستینمعتزله، [[اهل تشبیه]] بودند، اما در پی ایشان نواشعریان پی [[اهل تنزیه|تنزیه]] گرفتند و تنها از باب احترام به پیشینیان عبارت «بلاکیف» در نوشته‌ها شان قید می‌کردند. در پاره‌یی موضوعات دیگر هم پس از غزالی عقیده اشاعره چنان دگرگون شد، که می‌توان گفت، رویاروی عقیده پیشینیان شان بود. به همین دلیل و دلایل دیگر، اگرچه مکتب تهافت یا نواشعریان در پی روند خردگراتر شدن اشعریان پدید آمد و اگرچه هم از نگاه ایشان و هم از دستاوردهای کلامی شان بهره داشت، اما هم شیوه‌یی که غزالی و پیروان ش بدان دست یازیدند و هم باورهایی که بر آن‌ها پای می‌فشردند، چندان با شیوه و باور اشعریان پیش از خود متفاوت بود، که می‌توان میان ایشان و پیشینیان شان مرز کشید.

کار غزالی، اما با تکفیرهای فقیهان متفاوت بود. او که انبان تجربه ش را از [[جدل|جدل‌های]] کلامی انباشته بود، به کمر فلسفه را شکاندن، آن هم به شیوه فلسفی کمر بست. به این دلیل بود،بود که پشت به کرسی استادی [[نظامیه]] گرم داشت یا به هر دلیل دیگری، حجت الاسلام غزالی، به هر روی برای فلسفه آموختن دست به سوی هیچ استادی نیازید و خودآموزانه سرگرم مطالعه آثار فیلسوفان شد. نتیجه تلاش‌های ش در این راه مقاصدالفلاسفه است، که چندان استادانه نوشته شده بود، که هنگامی که به اروپا رفت و به [[لاتین]] برگردانده شد، [[فلسفه مدرسی|اهل مدرسه]] در [[اروپا]] تا سده‌ها غزالی را نماینده فلسفه مسلمانان می‌شناختند.

زبان شهرستانی بسی بیش از غزالی درخور درنگ است. پیچیدگی زبان او چندان است، که بسیاری هنوز دودل اند، که به اشعریان گرایش داشته است یا [[اسماعیلیان (مذهب)|اسماعیلیان]].