موسیقی کلاسیک اندلسی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
||
خط ۳:
== ریشهها ==
گفته میشود موسیقی کلاسیک [[اندلس (اسلامی)|اندلس]] در قرن ۹ در [[خلافت قرطبه|امارت کوردوبا]] ([[اندلس (اسلامی)|
در قرن دهم، ایبریای مسلمان به مرکزی برای تولید ابزار موسیقی تبدیل شده بود. این کالاها به تدریج به [[پروانس|پرووانس]] گسترش یافتند، و بر [[تروبادور|ترابادورها]] و تروفرهای فرانسه تأثیر گذاشتند و در نهایت به بقیه اروپا رسیدند. کلمات انگلیسی "[https://en.m.wikipedia.org/wiki/Lute lute]" (لوت)، "[https://en.m.wikipedia.org/wiki/Rebec rebec]" (ربک)،
اسکان مجدد گسترده [[مسلمان|مسلمانان]] و [[سفاردیها|یهودیان سفاردی]] از کوردوبا، سویا، والنسیا و گرانادا، با فرار از ''[[بازپسگیری اندلس]]''، باعث افزایش دامنه موسیقی اندلس شد، البته بدون تغییر. در آفریقای شمالی ، سنتهای موسیقی اندلس همه دارای مجموعه ای معروف به '''"''[[نوبه (موسیقی)|نوبه]]"''''' (در عربی ''نوبه به معنای'': «نوبت» یا فرصتی برای اجرا است)، ایدهای که شاید از ''ایبریای'' اسلامی منشأ گرفته باشد، اما موارد مختلف دیگری به خود گرفت. در محیطهای جدید شکل میگیرد.<ref>{{Cite journal|last=Davila|first=Carl|date=2020|title="Nawba"|url=|journal=Encyclopaedia of Islam, Third Edition|volume=|pages=|via=}}</ref> علاوه بر این، این مهاجران از قرن سیزدهم به بعد با جوامع قومی اندلس روبرو شدند که قبلاً به شمال آفریقا مهاجرت کرده بودند، که به این موسیقی نخبه کمک کرد تا ریشه دواند و در میان مخاطبان گسترده شود.<ref>{{Cite book|last=Davila|first=Carl|title=The Andalusian Music of Morocco: Al-Āla: History, Society and Text|publisher=Reichert Verlag|year=2013|isbn=978-3-89500-913-6|location=Wiesbaden|pages=133-147}}</ref>
هام زفرانی در کتاب خود «''یهودیان اندلس و مغرب''» دربارهٔ سنتهای موسیقی در جوامع یهودی در شمال آفریقا مینویسد: "در مغرب، مسلمانان و یهودیان موسیقی اسپانیایی-عربی را با تقوا حفظ کردهاند. .
تعدادی از نسخههای خطی قدیمی متون آهنگ و عناصر فلسفه موسیقی اندلس را حفظ میکنند. قدیمیترین مجموعه برجای مانده از این متون در دو فصل از المتعل الاسماāʿ احمد ''التفاشی و ʿilm al-mūsīqā wa-l-samāʿ'' (حدود ۱۲۵۳) یافت شدهاست.<ref>Edited by al-Ṭanjī in ''Al-Abhath'' 21 (1968). See footnote 2 above.</ref> جدیدتر سندی است با عنوان، ''"العادری المسیس فی ل-ازجل و المووششات'' " ("باکرهها برای ''زاجال'' و ''مواششاḥ تکان میخورند'')"، که احتمالاً مربوط به اواسط قرن ۱۵ است و به نظر میرسد پیوند خورده باشد به موسیقی اندلس Tlemcen در الجزایر.<ref>{{Cite journal|last=Reynolds|first=Dwight|date=2012|title=Lost Virgins Found: The Arabic Songbook Genre and an Early North African Exemplar|url=|journal=Quaderni di Studi Arabi|volume=7|pages=69-105|via=}}</ref> تا کنون بهترین سنت مستند آندلوسی ، سنت مراکش است که اولین گلچین برجای مانده توسط محمد البیشمی (حدود ۱۷۳۸) تولید شدهاست. اما مهمترین مجموعه ''کنش الشیک بود'' (اولین نسخه از چندین نسخه مورخ ۱۲۰۲/۱۷۸۸ است) که توسط ''وزیر'' الجامیچ در سال ۱۸۸۶ تجدید نظر شد (نسخههای زیادی از آن در کتابخانههای مراکش، مادرید، لندن و پاریس یافت میشود).<ref>{{Cite journal|last=Davila|first=Carl|date=2019|title=Al-Ḥāʾik's Notebook, Part I: Annotated Annals of the Anthologies of Al-Āla|url=|journal=Al-Abhath|volume=67|pages=1-38|via=}}</ref>
|