مروجین ضد فرهنگ آمریکایی مانند ویلیام اس. برووس (تأثیر ادبی وی بر گیبسون و سایبرپانک به‌طور کلی تصدیق شده است [26۲۶] [27۲۷] ) و تیموتی لری [28۲۸] از نخستین کسانی بودند که پتانسیل رایانه هارایانه‌ها و شبکهشبکه‌های های رایانه ایرایانه‌ای را برای توانمندسازی فردی بیان کردند. . [29۲۹]
برخی از فیلسوفان و دانشمندان معاصر (به عنوان مثال دیوید دویچ در پارچهپارچهٔ واقعیت) واقعیت مجازی را در آزمایش هایآزمایش‌های مختلف فکری به کار می گیرند می‌گیرند. به عنوان مثال ،مثال، Philip Zhai در واقعیت: یک ماجراجویی فلسفی در واقعیت مجازی ،مجازی، فضای مجازی را به سنت افلاطونی متصل می کندمی‌کند:
بگذارید کشوری را تصور کنیم که در آن همه به یک شبکهشبکهٔ زیرساخت VR وصل شوند. آنهاآن‌ها از وقتی که رحم مادرشان را ترک کرده اند ،کرده‌اند، چنان گیر افتاده اندافتاده‌اند. غوطه ورغوطه‌ور در فضای مجازی و زندگی خود را با دور شدن از راه حفظ کردندکردند، ، آنهاآن‌ها هرگز تصور نکرده اندنکرده‌اند که زندگی می تواندمی‌تواند متفاوت از این باشد. اولیننخستین کسی که به احتمال وجود یک دنیای جایگزین مانند کشورمان فکر می کند ،می‌کند، توسط اکثریت این شهروندان مورد تمسخر واقع می شود ،می‌شود، درست مانند معدود روشنفکران در تمثیل افلاطون از غار.
توجه داشته باشید که این استدلال مغز در یک فضای مجازی ،مجازی، فضای مجازی را با واقعیت در هم می آمیزد ،می‌آمیزد، در حالی که توصیفهایتوصیف‌های رایج تررایج‌تر از فضای مجازی ،مجازی، آن را با "«دنیای واقعی"» تضاد می کندمی‌کند.
