شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

غزلی با مطلع «شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست»، غزل شمارهٔ ۲۵ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

شکفته شد گل حمرا
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۹
بحر	مجتث مثمن مخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن
شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود ببین که جام زجاجی چه طرفه‌اش بشکست بیار باده که در بارگاه استغنا چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست از این رباط دودر چون ضرورتست رحیل رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست مقام عیش میسّر نمیشود بی‌رنج بلی بحکم بلا بسته‌اند عهد الست به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش میباش که نیستی است سرانجام هر کمال که هست شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر بباد رفت و ازو خواجه هیچ طرف نبست ببال و پر مرو از ره که تیر پرتابی هوا گرفت زمانی ولی بخاک نشست زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید که گفتهٔ سخنت میبرند دست بدست ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

بنان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۳۸ از مجموعهٔ گل‌های جاویدان این غزل و غزل حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند را در دستگاهِ سه‌گاه و چهارگاه اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.