۱۳٬۶۷۵
ویرایش
(از ویکیپدیای انگلیسی) |
|||
'''شاه آرتور''' رهبر افسانهای [[بریتونهای سلتی|بریتانیایی]] بود که، مطابق تواریخ و داستانهای [[قرون وسطی|قرون وسطایی]]، در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم میلادی از [[جزایر بریتانیا|بریتانیا]] در برابر مهاجمان [[ساکسونها|ساکسون]] دفاع کرد. جزئیات زندگی آرتور ترکیبی از [[فولکلور|داستانهای عامیانه]] و آثار ادبی هستند و مورخان عصر حاضر اتفاق نظر دارند که او شخصیتی تاریخی نبودهاست. آثار تاریخی پراکنده درباره آرتور از منابعی چون ''[[تواریخ ولز]]''، ''[[تاریخ بریتونها]]'' و نوشتههای [[گیلداس]] جمعآوری شدهاند. اسم او در منابع منظوم اولیه بریتانیا چون ''[[ا گودودین]]'' نیز ذکر شدهاست.
آرتور شخصیت مرکزی در افسانههای [[ماهیت بریتن]] است. شخصیت اسطورهای او به طور کلی به دلیل کتاب قرن دوازدهمی ''[[تاریخچه پادشاهان بریتانیا]]'' که توسط [[جفری مانموث|جفری مانموثی]] نوشته شد، توجهات بینالمللی را جذب کرد. در برخی از داستانهای [[مردم ویلزی|ولزی]] و [[بریتونها|بریتونی]] مربوط به قبل از نوشتهشدن این اثر، آرتور چون مبارزی بزرگ که از بریتانیا در برابر دشمنان انسانی و فراطبیعی محافظت میکند یا به سان شخصیتی [[جادو|جادویی]] در داستانهای عامیانه نمایانده شدهاست. گاه او را با [[انون (افسانه)|انون]]، جهان بعد از مرگ در افسانههای ولزی، مربوط دانستهاند. اینکه جفری مانموثی در نوشتن ''تاریخچه پادشاهان بریتانیا'' تا چه اندازه به منابع قدیمی وفادار بوده، مشخص نیست.
مضامین، اتفاقات و شخصیتهای افسانههای آرتوری از منبعی به منبعی دیگر متفاوت بودهاند اما اثر جفری مانموثی نقطه آغازی برای داستانهای بعدی به شمار میآید. او آرتور را چون پادشاه بریتانیا که ساکسونها را شکست داد و امپراتوری وسیعی تاسیس کرد، مینمایاند. برخی عناصر و اتفاقات که امروزه به عنوان بخشهای اساسی افسانههای آرتوری به شمار میروند، نظیر پدرش [[اوتر پندراگون]]، [[مرلین]] جادوگر، همسرش [[گوئینویر]]، [[اکسکالیبور]]، بستهشدن نطفه او در [[قلعه تینتاگل]]، نبرد نهایی آرتور علیه [[موردرد]] در [[نبرد کاملن|کاملن]] و مرگ او در [[آوالون]] در داستان جفری دیده میشوند.
|