گائوزونگ (دودمان تانگ): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۳:
|p2=Léih Jih
}}
'''گائوزونگ''' (زادهٔ [[۲۱ ژوئیه]] [[۶۲۸ (میلادی)|۶۲۸]]- مرگ [[۲۷ دسامبر]] [[۶۸۳ (میلادی)|۶۸۳ میلادی]]) [[امپراتور]] [[چین]] و سومین فرمانروای [[دودمان تانگ]] بود و از سال ۱۵ ژوئیه ۶۴۹ تا ۲۷ دسامبر ۶۸۳ بر چین فرمان راند (هر چند پس از ژانویه سال ۶۶۵ بیشتر حق خودش و تمامی قدرت‌های امپراتوری در درجه اول در دست‌های محکم همسر دومش [[ملکه زتیان (دودمان ژو دوم)|امپراتریس وو]] بود کهو احکام او با نیرویی بیشتری از احکام امپراتور گائوزونگ اجرا شد. او بعداً به عنوان وو زتیان شناخته می‌شود).
 
سلطنت وی شاهد برتری امپراتریس وو بود، که به یک قدرت مؤثر در پشت تمام حاکمیت تانگ تبدیل شد. او همچنین در اوایل سلطنتش بشدت تحت تاثیر صدراعظم های قدرتمند دربار خود که به دلیل سن کمش توسط پدرش امپراتور تای زونگ که در هنگام مرگ گماشته شده بود قرار داشت، اما او با مرور زمان فقط درمقابل همسرش یعنی امپراتریس وو بسیارضعیف عمل می کرد. ازاین رو امپراتریس وو صدراعظم های امپراتور گائوزونگ را حذف کرد و خودش زمام اموردولت را به طور کامل به راحتی دردست گرفته بود. در حقیقت امپراتور گائوزونگ در سالهای بعدی سلطنت خود از سال ۶۶۰ میلادی توسط [[ملکه زتیان (دودمان ژو دوم)|امپراتریس وو]] در دوران حكومت خود بشدت ​​یاری شده بود، كه پس از یك سری سكته های مغزی وی را ناتوان كرده بود. امپراتور گائوزونگ به طور موثر و رسمی بعد از ژانویه سال ۶۶۵ همه امور کشور را به همسر قوی خود واگذار كرد و امپراتریس وو اجازه داشت در جلسات امپراتوری شرکت کرده و تمام تصمیمات سیاسی را اتخاذ کند و به همین خاطر امپراتریس وو به دلیل قدرت و نفوذ سیاسی گسترده ای كه در دست داشت، در سالنامه های [[امپراتوری تانگ]] بی نظیر است و مورخان در آن زمان آن دوره را به عنوان ""''امپراتوری مشترک زن و شوهر''"" نام داد، پس از درگذشت امپراتور گائوزونگ در سال ۶۸۳. قدرت به طور كامل و یگانه با مشت آهنین به دست [[ملکه زتیان (دودمان ژو دوم)|امپراتریس وو]] افتاد، که متعاقباً بعد از هفت سال جنگ خونین توانست تنها [[ملکه حاکم|امپراتریس فرمانروا]] در [[تاریخ چین]] شود. پس از مرگ وی ، در آرامگاه کیانلینگ به همراه وو زتیان تحت مداخله قرار گرفتند.
 
مورخان، به طور کلی امپراتور گائوزونگ را به عنوان یک حاکم ضعیف، زن دوست، احساسی، ناتوان، زودباور و بی توجه به امور دولت می دانند و چرا که او همیشه توسط همسرش امپراتریس وو کنترل می شد به عنوان یک "زن ذلیل ضعیف" مشهور شده و بشدت مورد انتقاد قرار می گرفت و او بخاطر بیماری و بی توجگی نسبت به اداره حاکمیت اینگونه امور حاکم را به همسر قدرتمند خود امپراتریس وو واگذار می کند. در اولین قسمت از سلطنت خود ، دستاوردهای سرزمینی تانگ ، که با پدرش [[تای‌زونگ (دودمان تانگ)|امپراتور تائیزونگ]] آغاز شد ، ادامه یافت ، از جمله فتح [[باکجه]] ، [[گوگوریو]] ، و [[خاقانات غربی ترک]] که توسط همسرش امپراتریس وو در جنگ ها رهبری می شد به ثمر رسید ، اما در طول ۶۷۰ میلادی، بسیاری از این دستاوردها از طریق شورشیان از دست رفت. در شرق [[امپراتوری تبت]] ، و قبل از آن [[شیلا]] ، [[مردم خیتان|خیتان]] و [[بالهایی]]. علاوه بر این ، در غرب قلمرو قبلاً فتح شده که متعلق به هر دو [[گوک‌ترک‌ها]] و [[خاقانات غربی ترک]] بود در معرض شورش های مکرر قرار گرفتند
 
بعد از این ماجرا ها امپراتور گائوزونگ به توصیه همسرش [[ملکه زتیان (دودمان ژو دوم)|امپراتریس وو]] تصمیم گرفت که برای تثبیت قدرت امپراتوری برای یک دوره موقت صلح اعلام کند که فرصتی برای جمع آوری و سروسامان دادن به ارتش بود، در این زمان [[ملکه زتیان (دودمان ژو دوم)|امپراتریس وو]] و امپراتور گائوزونگ کلیه توجه خود را به امور آموزشی و تثبیت قدرت مرکزی کردند و شروع کردن به سازماندهی کردن دربار و عزل افراد نالایق و روی کار آوردن افراد توانا، و همچنین آوردن افراد قوی برای رهبری کردن سپاهیان همچنین به دستور امپراتریس وو بخشی از ارتش که هیچ فایدی برای کشور نداشتن منحل شد و همین طور امپراتریس وو شروع به رسیدگی به امور مالی کرد که در طول جنگ های طولانی مدت باعث ضرر های بسیار به مردم و دولت شد بود کرد، او همچنین اصلاحاتی را در امور مالیاتی انجام داد و مالیات را برای مردم کاست و بیشتر مالیات ها را بر دوش اشراف گذاشت به دلیل این اصلاحات که اوضاع درآمد را بسیار بهبود بخشید باعث انگیزه در مردم و پیوستن آن ها به سپاه شد و این کار جان دوباریی به [[امپراتوری تانگ]] داد که دوبار به عنوان یک قدرت جنگی عمل کند.