نو (تئاتر): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴:
'''نو''' {{به ژاپنی|''Nō'' ،[[wiktionary:能|能]]}} همچنین ''نوگاکو'' {{به ژاپنی|''Nōgaku'' ،能楽}} <ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://dictionary.reference.com/browse/Nogaku |عنوان=Nogaku | ناشر =Dictionary |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۱ سپتامبر ۲۰۱۳}}</ref>
نوعی [[تئاتر]] [[سنتی]] [[ژاپن|ژاپنی]] است. به‌طور [[سنتی]] نوازندگان [[موسیقی]] و [[بازیگران]] آن را [[مردان]] تشکیل می‌دادند اما از آغاز [[قرن بیستم]] روند ورود [[زنان]] به عرصهٔ [[بازیگری]] این [[تئاتر]] [[سنتی]] [[ژاپن|ژاپنی]] آغاز و به‌طور پیوسته افزایش یافت. اغلب [[بازیگران]] اصلی آن [[نقاب]]ی بر چهرهٔ خود می‌نهند که به ''شیته'' موسوم است. موضوع‌های اصلی نمایش‌ها را معمولاً داستانهای [[اساطیر ژاپن]]ی یا [[اساطیر چین|چینی]] یا [[ادبیات ژاپن]]ی تشکیل می‌دهند ولی امروزه موضوع‌های روز نیز در ''نو'' به نمایش کشیده می‌شوند.{{سخ}}
تئاتر ''نو'' در قرن ۱۴ میلادی توسط ''کانامی کیوتسوگو'' و فرزندش ''زِآمی موتوکیو'' ابداع شد. در آن زمان [[بازیگران]] ''نو'' همزمان [[نویسندگان]] قطعات [[نمایش]] نیز بودند. ''زِآمی موتوکیو'' یکی از مشهوزترین ایده پردازان ''نو'' است.{{سخ}}
در دورهٔ زمانی ''[[دوره ادو|اِدو]]''، مابین قرون ۱۶ تا ۱۹ میلادی، [[بازیگری]] و تماشای ''نو'' امتیاز ویژه‌ای برای طبقهٔ [[سامورایی‌ها]] محسوب می‌شد و بازیگران رتبه‌های موروثی سامورایی داشتند. مهم‌ترین مدارس بازیگری ''نو'' عبارت بودند از: 観世, ''کانزه''; 宝生, ''هوشو''; با金春, ''
''نو'' به‌طور [[سنتی]] همراه با نوعی [[نمایش کمدی]] [[ژاپن|ژاپنی]] بنام ''کیوگِن'' اجرا می‌شود. در سال [[۲۰۰۱ (میلادی)|۲۰۰۱]] این دو تحت عنوان ''نوگاکو'' در فهرست [[میراث فرهنگی و معنوی بشر]] به ثبت رسید.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده= |نشانی=http://www2.ntj.jac.go.jp/unesco/noh/en/nohgaku.html |عنوان=What is noh und Kyogen |ناشر=the Japan Arts Council |تاریخ=۲۰۰۴ |تاریخ بازبینی=۱ سپتامبر ۲۰۱۳ |زبان=انگلیسی |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110615095213/http://www2.ntj.jac.go.jp/unesco/noh/en/nohgaku.html |archivedate=۱۵ ژوئن ۲۰۱۱ |dead-url=yes }}</ref>
| |||